| ပံုသဏၭာန္ | : | အပင္ ႏြယ္ပင္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ ကြမ္းရြက္ႏွင့္ဆင္ၿပီး ရြက္ထိပ္ခၽြန္၍ ရြက္ေၾကာထင္ရွားသည္။ ရြက္ရင္းအ၀ိုက္ေသးငယ္၍ မညီညာေခ်။ ရြက္နားညီ၍ ရြက္ျပားေခ်ာၿပီး အေပၚမ်က္ႏွာျပင္ အေဖာင္းအၾကြကေလးမ်ား ရွိ၏ ။ ရြက္ၫွာ ၁ လက္မခန္႔ရွည္၍ ထင္ရွားေသာ ေျမာင္းပါရွိသည္။ အပြင့္ ပိတ္ခ်င္းကဲ့သို႔ပင္ျဖစ္သည္။ အသီး ပိတ္ခ်င္းသီးေတာင့္ ႏွင့္ တူ၍ ေမႊးႀကိဳင္ေသာအနံ႔မ်ား ရွိ၏။ |
| အသံုးၿပဳႏုိင္သည္႔ အစိတ္အပိုင္းမ်ား | : | အပြင့္ ၊ အသီး ၊ အျမစ္ ၊ အပင္။ |
| ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ေတြ႕ႏိုင္ေသာေနရာမ်ား | : | စြတ္စိုထိုင္းမႈိင္းေသာ ေဒသမ်ားတြင္ ျဖစ္ထြန္းသည္။ ေပါက္ေရာက္ပံု။ ။ သဘာ၀အေလ်ာက္ ေပါက္ေရာက္သည္။ |
| အသံုး၀င္ပံု | : | အာနိသင္။ ။ ျမန္မာေဆးက်မ္းမ်ား အလိုအရ စရိုသည္ စပ္၏ ၊ ပူ ၏ ၊ ခါး၏ ၊ ေၾကက်က္က စပ္၏ ၊ ေၾကက်က္လြယ္၏ ၊ ၀မ္းမီးကို ေတာက္ေစသည္။ ပိုး ၊ သလိပ္ ၊ ေလတို႔ကိုႏိုင္၏ ။ အသံုးျပဳပံု- အပြင့္ ၁ ။ ေခ်ာင္းဆိုး ၊ ပန္းနာေရာဂါေပ်ာက္ေဆးမ်ားတြင္ ထည့္သြင္း အသံုးျပဳသည္။ အသီး ၂ ။ အသီးကို ၀မး္ဗိုက္ေရာင္ျခင္း ၊ ေခ်ာင္းဆိုးျခင္း ၊ ႏွာေစး ၊ အေအးမိျခင္း အစရွိသည့္ ေရာဂါမ်ား အတြက္သံုးသည္။ ၃ ။ အစာေၾကေဆး ၊ အားၾကြေဆး စသည္တို႔ ေဖာ္စပ္ရာ၌လည္း ထည့္သြင္း အသံုးျပဳသည္။ အျမစ္ ၁ ။ အျမစ္သည္ အဆိပ္ကို ေျပေစတတ္၏ ။ ေခ်ာင္းဆိုး ၊ ရင္က်ပ္ ၊ ပန္းနာ ၊ ဒူလာျမင္းသရိုက္ေရာဂါႏွင့္ ေလထိုးေလေအာင့္ေရာဂါအတြက္ သံုး၏။ အပင္ ၁ ။ အပင္ရိုးကို မုန္႔ညက္ႏွင့္နယ္၍ ဆားအနည္းငယ္ထည့္ၿပီး ေပါင္းစားလွ်င္ ေသြးကို သန္႔ရွင္း ေစ၍ ေသြးအားတိုးေစၿပီး ဒူလာ မီးယပ္ ေညာင္းညာကိုက္ခဲျခင္းမ်ားကို ေပ်ာက္ကင္းေစသည္။ (ငွက္ဖ်ားေပ်ာက္စ နာလန္ထလူနာမ်ား စားသံုးရန္ အထူးသင့္ေလ်ာ္သည္။ ) |
ျမန္မာ သကၠရာဇ္ ၁၃၇၂ ခုႏွစ္ ကဆုန္ လဆန္း ၁၃ ရက္
Posts
No comments:
Post a Comment