Pyrethrum; Dancing Daisy (ေဆးဂႏၶမာ။)

	ပံုသဏၭာန္ : အပင္ ႏွစ္႐ွည္ခံပင္ျဖစ္၍ ၁၅ လက္မ ၄၀ လက္မထိ ျမင့္သည္။ ပင္စည္ ေပ်ာ့၏။ အပင္ရင္းမွ အကိုင္းပြား၏။ အပင္အံု ၁၂ လက္မ ၁၅ လက္မ ထိ က်ယ္၏။ သက္တမ္း ၃-၆ ႏွစ္ထိ ႐ွိသည္။ အ႐ြက္ ႀကီး၏။ ႐ြက္႐ိုးတံမ်ား ႐ွည္သည္။ အ႐ြက္မ်ားေအာက္ဘက္၌ ေငြေရာင္ ႐ွိသည္။႐ြက္နား အဟုိက္ အတြန္႕ မ်ားစြာ႐ွိ၍ ႐ြက္ျပားႀကီးလာသည္ႏွင့္ အမွ် ႐ြက္ရင္းပိုင္းက်ယ္လာၿပီး ႐ြက္ထိပ္သို႕ က်ဥ္းေျမာင္းသြား၏။ အပြင့္ ပြင့္တံမ်ားေပၚ၌ အေမြးတိုကေလးမ်ား ႐ွိသည္။ အပြင့္ အျပာႏုေရာင္ ႐ွိသည္။ ေသးငယ္ေသာ ပန္းပြင့္ကေလးမ်ား ပန္းခို္င္ထိပ္တြင္ စုေပါင္း၍ ပန္းပြင့္တစ္ပြင့္ တည္းကဲ့သို႕ ပြင့္၏။ အသံုးၿပဳႏုိင္သည္႔ အစိတ္အပိုင္းမ်ား : အ႐ြက္၊ အပြင့္ ႏွင့္ ပဥၥငါးပါး။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ေတြ႕ႏိုင္ေသာေနရာမ်ား : သမပိုင္း ရာသီဥတုမ်ိဳးကို ႏွစ္သက္၍ အျမင့္ေပ ၃၅၀၀ မွ ၇၀၀၀ အထိ စုိက္ပ်ိဳးႏိုင္သည္။ ခ်င္းျပည္နယ္၊ ႐ွမ္းျပည္နယ္၊ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္၊ ကုိးကန္႕ေဒသ၊ ၀ေဒသ၊ နာဂေတာင္တန္း၊ မိုးကုတ္၊ က်ပ္ျပင္ႏွင့္ ျပင္ဦးလြင္ စသည္တို႕တြင္ စိုက္ပ်ိဳးျဖစ္ထြန္းသည္။ ေပါက္ေရာက္ပံု။ ။ စိုက္ပ်ိဳးပင္အျဖစ္ ေပါက္ေရာက္၏။ စိုက္ပ်ိဳးပံု- (က) ပ်ိဳးေထာင္ျခင္း။ ။ အေစ့မွ ပ်ိဳးေထာင္၍လည္းေကာင္း ၊ သားတက္မ်ားကို ခြဲစုိက္၍လည္းေကာင္း စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္၏။ သားတက္ပြား၍ စိုက္ပါက အေစ့မွစိုက္ျခင္းထက္ အပင္ေစာစြာ ပြင့္သည္။ အေစ့မွ ပ်ိဳးေထာင္စိုက္ပ်ိဳးရာ၌ အျမင့္ ၁ ေပ၊ အက်ယ္ ၄ ေပ၊အ႐ွည္ ၂၅ ေပ ႐ွိ ပ်ိဳးေဘာင္မ်ားတြင္ ပ်ိဳးေထာင္ၿပီး မစိုက္မီ ႀကိဳတင္၍ ေရေလာင္းေပးရ၏။ ပ်ိဳးေဘာင္တစ္ခုတြင္ မ်ိဳးေစ့ ႏို႕ဆီဘူး တစ္ဘူးခန္႕အား သဲႏွင့္ေရာ၍ ပက္ေပးရ၏။ အေပၚမွ ႏြားေခ်းမႈန္႕ သို႕မဟုတ္ သစ္ေဆြးမႈန္႕မ်ားႏွင့္ ဆန္ခါခ်၍ ဖံုးေပးရ၏။ ပ်ိဳးေထာင္ၿပီး ၁၅ ရက္မွ ၂၁ ရက္အၾကာ အပင္ေပါက္၏။ (ခ)စိုက္ပ်ိဳးျခင္း။ ။ ပ်ိဳးပင္မ်ား တစ္လသားအ႐ြယ္ အပင္အျမင့္ ၄ လက္မခန္႕တြင္ စိုက္ခင္းသို႕ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ စုိက္ပ်ိဳးႏိုင္၏။ ပ်ိဳးပင္မ်ား တစ္တန္းႏွင့္ တစ္တန္း ၁ ေပ ခြာ၍ တစ္ပင္ႏွင့္ တစ္ပင္ ၁ ေပ ခြာ စိုက္ရသည္။ညေနပိုင္း သို႕မဟုတ္ မိုးအံု႕ေနခ်ိန္မ်ား၌သာ ေျပာင္းေ႐ႊ႕စိုက္ပ်ိဳးသင့္၏။ သားတက္မ်ားကို ခြဲ၍ စိုက္ပါက ၄ ပြင့္ဆိုင္ စိုက္ျခင္းက ၅ ပြင့္ဆိုင္ စိုက္ျခင္းထက္ ပို၍ ႀကီးထြားသည္။ ဤနည္းျဖင့္ ရာသီမေ႐ြး စုိက္ႏိုင္ေသာ္လည္း မိုးဦးက်တြင္ စတင္စိုက္ပ်ိဳးလွ်င္ ပိုေကာင္း၏။ ေတာင္ေပၚ ေတာင္ေစာင္းေဒသမ်ား အေနႏွင့္ ေလွကားထစ္မ်ား ေဖာ္၍ အက်ယ္ ၃ ေပ၊ အ႐ွည္ ေျမအေနအထားကို လုိက္၍ လိုသေလာက္ ထားကာ စိုက္ႏုိင္၏။ (ဂ)ထိန္းသိမ္းျပဳစုျခင္း။ ။ ေပါင္း႐ွင္းေပးျခင္း၊ ေျမဆြေပးျခင္း၊ ေရေလာင္းေပးျခင္းႏွင့္ လိုအပ္ပါက ေျမၾသဇာ ေကၽြးေပးျခင္းတို႕ကို ျပဳလုပ္ရ၏။ ေရမ၀ပ္ရန္ ေရထုတ္ေျမာင္းမ်ား လည္း ျပဳလုပ္ေပးရ၏။ (ဃ)ရိတ္သိမ္းဆြတ္ခူးျခင္း-- အပြင့္မ်ား အားလံုးပြင့္ေအာင္ မေစာင့္ဘဲ ၃ ပံု ၂ ပံု ပြင့္လွ်င္ ဆြတ္ခူးရ၏။ ပြင့္ခါစ ပန္းပြင့္သည္ ပိုမို၍ အာနိသင္ ထက္ျမက္သျဖင့္ အေစ့မ်ား မရင့္မီ အပြင့္မ်ားကုိ ဆြတ္ခူးရသည္။ အပြင့္မ်ား ဆြတ္ခူးရာ၌ ၂ ပတ္ ၊ ၃ ပတ္ျခား၍ ခူးေပးရသည္။ ေဆာင္းႏွင့္ေႏြ မ်ိဳးေစ့မ်ားသည္ မိုးရာသီတြင္ရသည့္ မ်ိဳးေစ့ထက္ ပို၍ ေကာင္း၏။ (င)ထုတ္လုပ္ျခင္း--ဆြတ္ခူးၿပီး အပြင့္မ်ားကုိ ေနေရာင္ျခည္ရေသာ ေဒသမ်ား၌ အရိပ္ထဲတြင္ ေန႕အခါ၌ ျဖန္႕၍ ေလျဖင့္ အေျခာက္ခံၿပီး ေနေရာင္ျခည္မရေသာ ေဒသမ်ား၌ ေဆးေပါင္းဖိုကဲ့သို႕ အပူေငြ႕ေပး၍ ေျခာက္ေသြ႕ေစေသာ နည္းကုိသံုးကာ အေျခာက္ခံ ထုတ္လုပ္သည္။ အပြင့္မ်ားကို ေျခာက္၍ ကၽြတ္သြားသည္ အထိ အေျခာက္မခံ သင့္ေပ။ လက္ႏွင့္ ဆုပ္ၾကည့္လွ်င္ က်ိဳးမသြားဘဲ ေစးကပ္ကပ္ေနေသာ အေျခအေနတြင္ ပလတ္စတစ္အိတ္ ထဲသို႕ထည့္၍ ေျခာက္ေသြ႕ေသာ ေနရာ၌ သုိေလွာင္ထားရမည္။ အသံုး၀င္ပံု : အာနိသင္--ျမန္မာေဆးက်မ္းမ်ား အလိုအရ စပ္ေသာအရသာ ႐ွိ၍ ေအးေသာ သတၱိ႐ွိ၏။ ထက္ျမက္၏။ ေသြး၊ ေလ၊ သည္းေျခ တို႕ကို ႏိုင္၏။ ၀မ္းမီးကုိ ေတာက္ေစ၏။ ၀ၿဖိဳးေစ၏။ ခ်ဳပ္၏။ ႏွလံုးကို အက်ိဳးျပဳ၏။ အသံုးျပဳပံု- အ႐ြက္-- ၁။အ႐ြက္ကို င႐ုတ္ေကာင္းႏွင့္ ေရာႀကိတ္ေသာက္ေသာ္ ဆီးေအာင့္ေရာဂါ ေပ်ာက္၏။ ၂။ ပါးစပ္ကြဲ၊ ေညာင္းက်၊ ေသြးအန္ ေသြးက်ေရာဂါ တို႕ကို ကုသရာ၌ အသံုးျပဳ၏။ အပြင့္ႏွင့္ ပဥၥငါးပါး-- ၁။ျခင္ေဆး၊ ပိုးသတ္ေဆး အျဖစ္ အသံုးျပဳ၏။ ၂။ အပြင့္မွ ထုတ္ယူရ႐ွိေသာ ေဆးရည္သည္ ေသြးလြန္တုပ္ေကြး ေရာဂါကုိ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ ျခင္မ်ားကို အထိေရာက္ဆံုး ႏွိမ္နင္းႏိုင္ေၾကာင္း သိရသည္။