ဓမၼ ၏ ပင္ကိုယ္သတၱိ

ဓမၼ ၏ ပင္ကိုယ္သတၱိ

ဓမၼသည္ ေရႏွင့္သေဘာျခင္း အလြန္နီးစပ္၏။ ေရကို လူေတြအားလံုး ေန႔စဥ္ေသာက္သံုးေနသည္။ေရကို သံုးစြဲသည့္အခါ -

(က) Person (ပုဂၢိဳလ္မေရြး)
လူမ်ဳိးမေရြး၊ ဘာသာမေရြး၊ အသက္အရြယ္မေရြး၊ အေခ်ာအလွမေရြး၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာမေရြး၊ အယုတ္ အလတ္အျမတ္မေရြး ပုဂၢိဳလ္တိုင္း သံုးစြဲႏိုင္သည္။

(ခ) Place - (ေနရာမေရြး)
ႏိုင္ငံေတြ၊ ၿမိဳ႕ေတြ၊ ရြာေတြ၊ အိမ္ေတြ မေရြးဘဲသံုးစြဲႏုိင္ၾကသည္။

(ဂ) Time- (အခ်ိန္မေရြး)
နံနက္၊ ေန႔လယ္၊ ည(သို႔)ေန႔၊ ရက္၊ လ၊ ႏွစ္ အခ်ိန္မေရြးဘဲ သံုးစြဲႏိုင္သည္။

သံုးစြဲသူတိုင္းအတြက္လည္း ...
(၁) ေရငတ္ကို ေျပေစသည္။
(၂) အသက္ကို ဆက္လက္ရွင္သန္ ႀကီးထြားေစသည္။
(၃) ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးကို သန္႔ရွင္းၿပီး ၾကည္လင္ေစသည္။
(၄) ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးကို ေအးျမေစသည္။
ထိုအခ်က္တုိ႔မွာ ေရ၏ပင္ကိုယ္သတၱိပင္ျဖစ္သည္။ ေရကဲ့သို႔ပင္ ဓမၼသည္လည္း မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္အတြက္မဆို၊ မည္သည့္ေနရာမဆုိ၊ မည္သည့္အခ်ိန္ မွာမဆုိ က်င့္သံုးႏိုင္ပါသည္။

က်င့္သံုးသည့္ ပုဂၢိဳလ္တိုင္းတြင္လည္း ေရမွရသည့္အက်ဳိးအျမတ္ကဲ့သို႔ -
(၁) ကာမရာဂတြင္ အာသာငမ္းငမ္း တပ္မက္မႈကို ေျပေစႏိုင္သည္။
(၂) ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားကို တိုးတက္ႀကီးပြားေစၿပီးဆက္လက္၍လည္း ရွင္သန္ႀကီးထြားေစသည္။
(၃) ၀ိသုဒၶိျဖစ္ၿပီး ၾကည္လင္သန္႔ရွင္းေစသည္။
(၄) ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ေအးျမေစသည့္အျပင္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈရၿပီး အဆံုးမွာ နိဗၺာန္တိုင္ေအာင္ မ်က္ေမွာက္ ျပဳႏိုင္သည္။

သို႔ေသာ္ ေရႏွင့္ဓမၼ ကြာျခားမႈတစ္ခုမွာ ေရသည္ ယခု ေလာကီဘ၀တစ္ခုအတြက္သာလွ်င္၊ တစ္ေန႔ တစ္ဘ၀အတြက္သာ အက်ဳိးျပဳေပးၿပီး၊ ဓမၼမွာ ေလာကီအက်ဳိးသာမက၊ ေလာကုတၱရာ၊ တစ္သံသရာလံုးအတြက္ အက်ဳိးျပဳမႈမ်ားေပးၿပီး အဆံုးမွာ ျမတ္နိဗၺာန္တိုင္ အၿငိမ္းဓာတ္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္သည့္ ထူူးျခားခ်က္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။



အထူးသတိျပဳရမည့္အခ်က္မွာ ေရ သည္ သံုးစြဲသူတို႔၏ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ ျပဳျပင္စီရင္ေပးမႈအေပၚ မူတည္ၿပီး အခါးဓာတ္ႏွင့္ ေရ ကို ေရာလွ်င္ အခါးရည္ျဖစ္သကဲ့သို႔၊ အခ်ဳိဓာတ္ႏွင့္ ေရ ကုိေရာလွ်င္ အခ်ဳိရည္ ျဖစ္သြား ကာ အရက္ဓာတ္ႏွင့္ ေရကိုေရာလွ်င္ အရက္ရည္ ျဖစ္သြား သည္။ ထိုသို႔ ေျပာင္းလဲသြားရျခင္းက ေရ၏ပင္ကိုယ္သတၱိမရွိျခင္းေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲသံုးစြဲသူတို႔၏ ျပဳျပင္စီရင္မႈ ပေယာဂေၾကာင့္သာလွ်င္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိသာ လွသည္။ ဓမၼသည္လည္း ထိုနည္းအတိုင္းပင္ -
ဓမၼကိုက်င့္သံုးသူတို႔၏ အားနည္းခ်က္၊ နားလည္မႈလြဲမွားျခင္းႏွင့္ အခ်ိဳ႕ေသာ ခုတံုးလုပ္သည့္ ပုဂၢိဳလ္တို႔၏ မတရားလြန္က်ဴးေသာ တစ္ကိုယ္ေကာင္း ဆန္မႈမ်ားႏွင့္ မိမိအက်ဳိးအတြက္ လြန္ကဲစြာသံုးစြဲမႈ၊ မ႐ိုးသားမႈမ်ားေၾကာင့္ ဓမၼ၏ပင္ကိုယ္သတၱိမ်ားမွာ ဖံုးကြယ္ထားမႈခံရၿပီး၊ ဓမၼ၏ဂုဏ္ေက်းဇူးေတာ္ တို႔သည္လည္း မထင္ရွား၊ မေပၚလြင္ဘဲႏွင့္ ဖံုးကြယ္ထားျခင္း ခံေနရသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ယေန႔ေခတ္မွာ ကမၻာေပၚရွိ လူသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတို႔သည္ ဓမၼ ကို မိမိတို႔ႏွင့္ မဆိုင္သလို ျမင္လာၾကၿပီး၊ ဓမၼ ၏ ျမင့္ျမတ္လွေသာ အက်င့္ျ့မတ္တရားမ်ားကို က်င့္သံုးျမတ္ႏိုးသူမ်ား ရွားပါးလာခဲ့ရသည္။ ထိုသို႔ျဖစ္ရျခင္းမွာ ဓမၼ ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ဦးေဆာင္ေနသည့္ ပုဂၢိဳလ္အခ်ဳိ႕၏ အားနည္းခ်က္မ်ား၊ ပေယာဂမ်ားေၾကာင့္သာျဖစ္သည္ကို သတိျပဳေစခ်င္ပါသည္။အမွန္တကယ္တြင္ ဓမၼ အစစ္၏တန္ဖိုး၊ ဓမၼအစစ္၏ပင္ကိုယ္သတၱိ မ်ားမွာ မည္သည့္ ပုဂၢိဳလ္အတြက္မဆိုမည္သည့္ေနရာတြင္မဆိုမည္သည့္အခ်ိန္တြင္မဆို သံုးစြဲႏိုင္ၿပီး အထက္ပါ အက်ဳိးတရားေလပါးကို ရရွိေစသည့္ အတြက္-
(၁) ဓမၼ သည္ သစၥ၀ါဒ ျဖစ္သည္။ သစၥ၀ါဒ ဆိုသည္မွာ စၾက၀ဠာ အနႏၲထာ၀ရ မွန္ကန္သည့္ အမွန္တရား (Universal Law, Universal Truth, Noble Truth) ျဖစ္သည္။

(၂) ဓမၼ သည္ ၀ိဘဇၨ၀ါဒ ျဖစ္သည္။ မည္သည့္ခ်ဳပ္ကိုင္မႈ၊ လႊမ္းမိုးမႈမွမပါဘဲ မိမိကုိယ္တိုင္ လြတ္လပ္စြာ ေလ့လာႏိုင္သည္။ ေ၀ဖန္ႏိုင္သည္။ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္သည္။ မည္သည့္အခ်ိန္မဆို က်င့္သံုးႏိုင္သည့္၀ါဒ ျဖစ္သည္။

(၃) ဓမၼ သည္ သိပၸံနည္းက်လွေသာ ၀ါဒ ျဖစ္သည္။
A. Practical System (လက္ေတြ႔ျပည့္စံုေသာစနစ္)
B. Ethical System (ကိုယ္က်င့္တရားျပည္စံုေသာစနစ္)
C. Spiritual System(စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ျပည့္စံုေသာစနစ္)
D. Philosophical System (အေတြးအေခၚပိုင္းဆိုင္ရာ ျပည့္စံုေသာစနစ္)

(၄) ဓမၼ ကို က်င့္သံုးလွ်င္ အေကာင္းႏွင့္အဆိုးကို တိက်ေသခ်ာစြာျဖင့္ ခြဲျခားပိုင္းျခားၿပီး သိျမင္ႏိုင္ပါသည္။ ယေန႔ေခတ္ အေတာ္မ်ားမ်ားေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ ဓမၼကို က်င့္သံုးသူ ရွားပါးလာသည္ႏွင့္ အိပ္မည္၊ စားမည္၊ ကာမ မွီ၀ဲမည္ဆိုသည့္ လူအေတာ္မ်ားမ်ား ရွိၿပီး၊ ထိုလူမ်ားမွာ တိရစၦာန္မ်ားႏွင့္ နီးစပ္လာသည္ကို ေတြ႕ရွိရၿပီး အေကာင္းႏွင့္အဆိုး ကို ခြဲျခားႏိုင္သူ ရွားပါးလာသည္ကို ေတြ႕ရွိရပါသည္။

ထို အေကာင္းတရား၊ အဆိုးတရား မ်ားကို ဓမၼက်င့္သံုးေသာ ပုဂၢိဳလ္တိုင္း ေသခ်ာခြဲျခားၿပီး သိျမင္ၾကမွာ ျဖစ္သည္။
ဤေနရာမွာ အေကာင္းသုံးမ်ဳိးႏွင့္ အဆိုးသုံးမ်ဳိးကို တင္ျပလိုပါသည္။


အေကာင္းတရားသံုးမ်ဳိးမွာ

(၁) အမ်ားအက်ဳိးရွိ မိမိလည္းအက်ဳိးရွိ (အေကာင္းဆံုး)

(၂) အမ်ားအက်ဳိးရွိ မိိမိဘာမွမျဖစ္

(၃) အမ်ားဘာမွမျဖစ္ မိမိအက်ဳိးရွိ


ထိုအေကာင္းတရားသံုးမ်ဳိးကို ဓမၼ က်င့္သံုးသူတိုင္း အျမဲတမ္းေဆာင္ၿပီး က်င့္သံုးၾကသည္။

အဆိုးတရားသံုးမ်ဳိးမွာ

(၁) အမ်ားထိခိုက္ မိမိမွာလည္းထိခိုက္ (အဆိုးဆံုး)

(၂) အမ်ားထိခိုက္ မိမိမွာဘာမွမျဖစ္

(၃) အမ်ားဘာမွမျဖစ္ မိမိထိခိုက္

ဓမၼ က်င့္သံုးသူတိုင္း ထိုအဆိုးတရားသံုးမ်ဳိးကို ေရွာင္ၾကဥ္ႏိုင္ၾကမွာ ျဖစ္သည္။ အေကာင္းအဆိုးကို တိက်ေသခ်ာစြာ ခြဲျခားသိျမင္လာႏိုင္ရန္ ဓမၼ ကို က်င့္ၾကံအားထုတ္မွသာလွ်င္ သိျမင္ႏိုင္မည္။သို႔ေသာ္ အေကာင္းတကာ့ အေကာင္းဆံုး၏ အထြဋ္အထိပ္အေကာင္းဆံုးသည္ မိမိလည္းအက်ဳိးရွိအမ်ား လည္းအက်ဳိးရွိ ေလာကီသာမက ေလာကုတၱရာ နိဗၺာန္သို႔တိုင္ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္သာလွ်င္ ျမင့္ျမတ္ပုဂၢိဳလ္ (Noble Person) အထြဋ္အထိပ္ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္သည္။

ဤအခ်က္မ်ားမွာ ဓမၼ၏ပင္ကိုယ္သတၱိ ရဲ႕ အက်ဳိးျပဳမႈကို တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။