အသက္၈၀အရြယ္ အဘုိးအုိႏွင့္ အသက္၄၅ ႏွစ္အရြယ္ ပညာတတ္ သားျဖစ္သူတုိ႔ ဧည့္ခန္းတြင္းရွိ ဆုိဖာတြင္ ထုိင္ေနၾကစဥ္ ရုတ္တရက္ ျပတင္းတံခါးေပါက္သို႔ က်ီးကန္းတစ္ေကာင္ လာေရာက္နားေလသည္။ အဲဒီအခါမွာ အေဖျဖစ္သူက အဲဒါဘာေကာင္လဲ လုိ႔ေမးေသာ အခါမွာ သားျဖစ္သူက အဲဒါက်ီးကန္းေလ ဟုေျဖဆုိေလသည္။
ေနာက္မိနစ္ အနည္းငယ္ အၾကာမွာ အေဖျဖစ္သူ အဘုိးအိုမွ အဲဒါ ဘာအေကာင္လဲဟု ဒုတိယအႀကိမ္ ထပ္ေမးေလသည္။ ဒီအခါမွာ သားျဖစ္သူမွ အေဖကလည္း အခုေလးတင္ပဲ က်ီးကန္းပါလို႔ သားေျပာၿပီး ၿပီေလဗ်ာ။
ေနာက္ခဏေနေတာ့ အေဖျဖစ္သူ အဘုိးအိုက တတိယ အႀကိမ္အျဖစ္ အဲဒါဘာ အေကာင္လဲ ဟု ထပ္ေမးေလသည္။ ဒီတြင္ေတာ့ သားက ေဒါသသံျဖင့္ အေဖျဖစ္သူကုိ အဲဒါက်ီးကန္းလုိ႔ ေခၚတယ္ လုိ႔ အသံမာမာျဖင့္ ေျပာေလသည္။
ေနာက္ခဏေနေတာ့ အေဖက သားအား အဲဒါ ဘာေကာင္လု႔ိ ေခၚလဲဟု ေလးႀကိမ္ေျမာက္ ေမးျမန္းေလသည္။ အဲဒီမွာ သားျဖစ္သူက ေဒါသျဖင့္ အေဖ၊ ဘာလုိ႔ ဒီေမးခြန္းကိုပဲ ခဏခဏေမးေနတာလဲ။ အေဖ့ကို က်ေနာ္ ဘယ္နွခါ ေျဖရမလဲ က်ီးကန္းလို႔ ေခၚတယ္။ အခုခ်ိန္ထိ အေဖနားမလည္ဘူးလား။ မွတ္မထားဘူးလား စသည္ျဖင့္ ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းေလသည္။ေနာက္မိနစ္ အနည္းငယ္ အၾကာမွာ အေဖျဖစ္သူ အဘုိးအိုမွ အဲဒါ ဘာအေကာင္လဲဟု ဒုတိယအႀကိမ္ ထပ္ေမးေလသည္။ ဒီအခါမွာ သားျဖစ္သူမွ အေဖကလည္း အခုေလးတင္ပဲ က်ီးကန္းပါလို႔ သားေျပာၿပီး ၿပီေလဗ်ာ။
ေနာက္ခဏေနေတာ့ အေဖျဖစ္သူ အဘုိးအိုက တတိယ အႀကိမ္အျဖစ္ အဲဒါဘာ အေကာင္လဲ ဟု ထပ္ေမးေလသည္။ ဒီတြင္ေတာ့ သားက ေဒါသသံျဖင့္ အေဖျဖစ္သူကုိ အဲဒါက်ီးကန္းလုိ႔ ေခၚတယ္ လုိ႔ အသံမာမာျဖင့္ ေျပာေလသည္။
ခဏေနေတာ့ အေဖက အိပ္ခန္းထဲသုိ႔ ၀င္သြားၿပီး သားေမြးဖြားလာတဲ့ ေန႔မွစၿပီး မွတ္တမ္းအျဖစ္ သိမ္းဆည္းထားတဲ့ ေဟာင္းႏြမ္းစုတ္ျပဲေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ေန႔စဥ္ေရး ဒ႑ရီ ေလးကိုထုတ္လာေလသည္။ စာအုပ္ေဟာင္းေလးမွ စာမ်က္နွာ တစ္ရြက္ကို ယခု အသက္၄၅ နွစ္အရြယ္ သားျဖစ္သူကို ဖတ္ခိုင္းေလသည္။ သားျဖစ္သူ ဖတ္လုိက္တဲ့ စာကေတာ့...................
ဒီေန႔ သံုးႏွစ္အရြယ္ က်ေနာ့သားငယ္ေလး နဲ႔က်ေနာ္ ဆိုဖာေပၚမွာ ထုိင္ေနတုန္း က်ီးကန္းတစ္ေကာင္ ျပတင္းမွာ လာနားေနတယ္။က်ေနာ့သားက အေဖလို႔ေခၚ ျပၿပီး အဲဒါဘာေကာင္လဲ ေဖေဖလို႔ ၂၃ ခါတိတိ ေမးပါတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း ၂၃ ခါလံုးကို ေျဖလုိက္တယ္။ သားစကား သံေလးနဲ႔ ပီတိျဖစ္ ၀မ္းသာၾကည္ႏူး ေနရတဲ့ က်ေနာ္ေလ သားေမးတာကို မေမာမပန္း ၂၃ ခါလံုးလံုး ေျဖၾကားလိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့ စကားအလြန္ တတ္လွတဲ့ သားေလးေမး သမွ်ကို စိတ္ဆိုးျခင္း စိတ္မရွည္ျခင္း မျဖစ္ဘဲ အျပစ္ကင္းၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ သားငယ္ေလးကို ပိုက္ေထြးလုိက္ပါတယ္။
ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ ၂၃ခါလံုး အဲဒါ ဘာအေကာင္ လုိ႔ေခၚလဲ ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းကို မိဘျဖစ္သူမွ စိတ္တုိျခင္း ကင္းၿပီးေျဖၾကား ခဲ့ေပမယ့္ အခုဒီေန႔ေတာ့ အေဖျဖစ္သူက တူညီတဲ့ ေမးခြန္းကိုပဲ ၄ႀကိမ္ေလာက္ေလး ေမးတာကို သားျဖစ္သူက ဘာေၾကာင့္စိတ္ဆိုး စိတ္ကတိ ကေအာက္ ျဖစ္ရသနည္း။
မက္မက္ဆိုရင္ မိသားစုမွာ ကိုယ္ကအငယ္ဆံုး၊ အငယ္ဆံုးဆုိေတာ့ နဲနဲေလး မဆုိစေလာက္ ေလးေတာ့ဆုိးပါတယ္။ ဟတ္... ဟတ္.. ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေၾကာ္ျငာက ၀င္ရေသးတယ္ေနာ္.. :P
ငယ္ငယ္ေလးထဲက စိတ္ကဆတ္၊ ထစ္ကနဲဆို စိတ္ကတို တတ္တဲ့သူပါ။ စကားေျပာရင္လည္း စကားလံုး တစ္ခုကို ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာတာကို မႀကိဳက္ခဲ့သလုိ နားလည္းမေထာင္ ခ်င္ခဲ့တဲ့သူပါ။ ထပ္ခါထပ္ခါ ေမးျမန္းတာကိုလည္း မၾကိဳက္ခဲ့သလုိ ထပ္ခါထပ္ခါ ေျဖရတာကိုလည္း မႀကိဳက္ခဲ့ တဲ့သူပါ။စကားေျပာရင္လည္း တစ္ခါဆို တစ္ခါပဲ ၊ ႏွစ္ေခါက္ဆုိ စိတ္က မရွည္ခ်င္ဘူး။ ႏွစ္ခြန္းေျပာရၿပီ ဆုိရင္ စိတ္က နဲနဲ မရွည္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ အဲလုိမ်ိဳး မေကာင္းတာပါေနာ္ :(
ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း တခါတခါ စိတ္မရွည္ပါဘူး ။ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြ အေပၚမွာလဲ စိတ္မရွည္ခဲ့ဘူး။ တခါတခါ ကိုယ့္မိဘ အေပၚေတာင္ အဲလုိ စိတ္မရွည္ေတာ့ ျပန္လည္းေျပာမိပါတယ္။ တခုခုဆုိရင္.... ဟာ.. ေမႀကီးကလည္း ၊ ဟာ... ေဖႀကီးကလည္း ဆုိၿပီးစိတ္ မရွည္သလုိ ျဖစ္ခဲ့မိပါတယ္။ မိဘအေပၚ ရုိင္းဆုိင္းတာ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္။ ဆိုးလုိ႔ရလို႔သာ ဗိုလ္က်ခဲ့တာပါ။
ႀကီးလာတဲ့ အခါၾကေတာ့ အသိတရားနဲ႔ ျပည့္စံုလာ တဲ့အခါ အရာရာ ေျပာင္းလဲသြား ခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက ဆိုးခဲ့တဲ့ ကေလးက ႀကီးလာတဲ့အခါ သူမတူေအာင္ လိမၼာသလုိေပါ့(ဟိဟိ... ကိုယ္ကိုကိုယ္ အဲလုိေလးလဲ ျပန္ေျပာေပးဦးမွ...ေနာ္.. :P ) ေျပာခ်င္တာက ေျပာင္းလဲသြား၊ ျပဳျပင္ယူလုိ႔ ရတာကိုပါေနာ္။
ကဲ..မိတ္ေဆြ!! သင္ေရာ..... သင့္မိဘ အေပၚမွာ စိတ္တိုျခင္း၊ စိတ္မရွည္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါသလား? ျဖစ္ခဲ့ဖူးရင္ ေနာက္မက် ေသးပါဘူး မိတ္ေဆြ။ သင္သိတဲ့ အခ်ိန္က စၿပီးျပန္လည္ ျပဳျပင္လို႔ အခ်ိန္ရေန ပါေသးတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အခုပဲ ငါသည္ ယခုအခ်ိန္ မွစ၍ ငါ့မိဘမ်ားကို စိတ္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္ေစရမည္၊ ငါ့မိဘမ်ား ဘယ္ေလာက္ပဲ အိုမင္းမစြမ္း ရွိေနပါေစ ငါ့မိဘကို တစ္ဖန္ျပန္လည္ ျပဳစုလုပ္ေကၽြး ေစာင့္ေရွာက္ကာ ေကာင္းမြန္ ျမင့္ျမတ္ေသာလမ္းကို ငါေလွ်ာက္ျခင္းျဖင့္ သားလိမၼာ၊ သမီးလိမၼာ ဘ၀ကို ျဖစ္ေစမည္ဟု မိမိကိုယ္မိမိ က်ယ္က်ယ္ ေလာင္ေလာင္နွင့္သာ ကတိေပးလုိက္ပါ။ သင္... အခ်ိန္မီ ပါေသးတယ္။
အားလံုးပဲ ဒီပံုျပင္ေလး အတိုင္း အတုယူ ႏုိင္ၾကပါေစ........လို႔...........
No comments:
Post a Comment