- အနတၱလကၡဏသုတ္ in english

- အနတၱလကၡဏသုတ္ နိဒါန္း -

ဧဝံ ေမ သုတံ...
ဧကံ သမယံ ဘဂဝါ ဗာရာဏသိယံ ဝိဟရတိ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ။ တၾတ ေခါ ဘဂဝါ ပဥၥဝဂၢိေယ ဘိကၡဴ အာမေႏၲသိ ဘိကၡေ၀ါတိ။ ဘဒၵေႏၲတိ ေတ ဘိကၡဴ ဘဂဝေတာ
ပစၥေႆာသံု။ ဘဂဝါ ဧတဒေဝါစ-

အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗာရာဏသီျပည္ ဣသိပတန မိဂါ၀ုန္ေတာ၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္
ပဥၥ၀ဂၢီရဟန္းတို႔ကို ရဟန္းတို႔ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ အသွ်င္ဘုရားဟု
ထိုရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ၾကားေလွ်ာက္ထားၾက ကုန္၏။


The introduction of Anattalakkha Sutta:
At one time, Buddha was staying in Isipatana, the Deer
park, near the township of Varanasi. There the the Bhagava addressed
the group of five Bhikkhus 'O! Bhikkhus, and the Bhikkhus answered, "
Bhante" , then the Bhagava spoke thus: -

- ႐ူပကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု -

႐ူပံ ဘိကၡေဝ အနတၱာ...
႐ူပဥၥ ဟိဒံ ဘိကၡေဝ အတၱာ အဘဝိႆ၊ နယိဒံ ႐ူပံ အာဗာဓာယ
သံဝေတၱယ်။ လေဗၻထ စ ႐ူေပ ဧဝံ ေမ ႐ူပံ ေဟာတု၊ ဧဝံ ေမ ႐ူပံ မာ အေဟာသီ တိ။
ယသၼာ စ ေခါ ဘိကၡေ၀ ႐ူပံ အနတၱာ၊ တသၼာ ႐ူပံ အာဗာဓာယ သံဝတၱတိ။ န စ လဗၻတိ
႐ူုေပ ဧဝံ ေမ ႐ူပံ ေဟာတု၊ ဧဝံ ေမ ႐ူပံ မာ အေဟာသီ တိ။

ရဟန္းတို႔ ႐ုပ္သည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ ႐ုပ္သည္
အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤ႐ုပ္သည္ နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ ငါ၏႐ုပ္သည္
ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏႐ုပ္သည္ ဤသို႔ မျဖစ္ ေစလင့္ဟု ႐ုပ္၌ ေတာင့္တမႈကို
ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ႐ုပ္သည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွာ ျဖစ္၏။
ငါ၏႐ုပ္သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏႐ုပ္သည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္ဟု ႐ုပ္၌
ေတာင့္တမႈကို ရလည္းမရ။


"Matter, Bhikkhus, is neither the self nor a living
entity" If matter, Bhikkhus, were the self, then matter would not tend
to sickness, and one could say of matter, "Thus let matter happen to me
this way (in favorable condition), let matter not to happen to me this
way (in unfavorable condition)". But, Bhikkhus in as much as matter is
not the self, which is why matter tends to sickness. And one cannot
say of matter, "Thus let matter be thus for me, let matter not be thus
for me."

- ေဝဒနာကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု -

ေဝဒနာ အနတၱာ...
ေဝဒနာ စ ဟိဒံ ဘိကၡေ၀ အတၱာ အဘဝိႆ၊ နယိဒံ ေ၀ဒနာ အာဗာဓာယ
သံဝေတၱယ်။ လေဗၻထ စ ေဝဒနာယ ဧ၀ံ ေမ ေဝဒနာ ေဟာတု၊ ဧဝံ ေမ ေဝဒနာ မာ အေဟာသီ တိ။
ယသၼာ စ ေခါ ဘိကၡေဝ ေဝဒနာ အနတၱာ၊ တသၼာ ေဝဒနာ အာဗာဓာယ သံဝတၱတိ။ န စ လဗၻတိ
ေဝဒနာယ ဧဝံ ေမ ေဝဒနာ ေဟာတု၊ ဧဝံ ေမ ေဝဒနာ မာ အေဟာသီ တိ။

ေဝဒနာသည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ ေဝဒနာသည္ အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊
ဤေဝဒနာသည္ နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ ငါ၏ေဝဒနာသည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ ေဝဒနာသည္
ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္ဟု ေဝဒနာ၌ ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ေဝဒနာသည္
အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွာ ျဖစ္၏။ ငါ၏ေဝဒနာသည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏
ေဝဒနာသည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္ဟု ေဝဒနာ၌ ေတာင့္တမႈကို ရလည္းမရ။


"Feeling, Bhikkhus, is neither the self nor a living
entity" If feeling, Bhikkhus, were the self, then feeling would not
tend to sickness, and one could say of feeling, "Thus let feeling
happen to me this way (in favorable condition), let feeling not to
happen to me this way (in unfavorable condition)". But, Bhikkhus in as
much as feeling is not the self, which is why feeling tends to
sickness. And one cannot say of feeling, "Thus let feeling be thus for
me, let feeling not be thus for me."

- သညာကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု -

သညာ အနတၱာ...
သညာ စ ဟိဒံ ဘိကၡေဝ အတၱာ အဘဝိႆ၊ နယိဒံ သညာ အာဗာဓာယ သံဝေတၱယ်။
လေဗၻထ စ သညာယ ဧဝံ ေမ သညာ ေဟာတု၊ ဧ၀ံ ေမ သညာ မာ အေဟာသီ တိ။ ယသၼာ စ ေခါ
ဘိကၡေဝ သညာ အနတၱာ၊ တသၼာ သညာ အာဗာဓာယ သံဝတၱတိ။ န စ လဗၻတိ သညာယ ဧဝံ ေမ သညာ
ေဟာတု၊ ဧဝံ ေမ သညာ မာ အေဟာသီ တိ။

သညာသည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ သညာသည္ အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊
ဤသညာသည္ နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ ငါ၏သညာသည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ သညာသည္ ဤသို႔
မျဖစ္ေစလင့္ဟု သညာ၌ ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔ သညာသည္
အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွာျဖစ္၏။ ငါ၏သညာသည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏
သညာသည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္ဟု သညာ၌ ေတာင့္တမႈကို ရလည္းမရ။


"Perception, Bhikkhus, is neither the self nor a living
entity" If perception, Bhikkhus, were the self, then perception would
not tend to sickness, and one could say of perception, "Thus let
perception happen to me this way (in favorable condition), let
perception not to happen to me this way (in unfavorable condition)".
But, Bhikkhus in as much as perception is not the self, which is why
perception tends to sickness. And one cannot say of perception, "Thus
let perception be thus for me, let perception not be thus for me."

- သခၤါရကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု -

သခၤါရာ အနတၱာ...
သခၤါရာ စ ဟိဒံ ဘိကၡေဝ အတၱာ အဘဝိႆံသု၊ နယိဒံ သခၤါရာ အာဗာဓာယ
သံဝေတၱယ်ဳံ။ လေဗၻထ စ သခၤါေရသု ဧဝံ ေမ သခၤါရာ ေဟာႏၲဳ၊ ဧဝံ ေမ သခၤါရာ မာ
အေဟသု ႏၲိ။ ယသၼာ စ ေခါ ဘိကၡေဝ သခၤါရာ အနတၱာ၊ တသၼာ သခၤါရာ အာဗာဓာယ
သံဝတၱႏၲိ။ န စ လဗၻတိ သခၤါေရသု ဧဝံ ေမ သခၤါရာ ေဟာႏၲဳ၊ ဧဝံ ေမ သခၤါရာ မာ
အေဟသုႏၲိ။

သခၤါရတို႔သည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ သခၤါရတို႔သည္
အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤသခၤါရတို႔သည္ နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊
ငါ၏သခၤါရတို႔သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစကုန္သတည္း၊ ငါ၏သခၤါရတို႔သည္ ဤသို႔မျဖစ္ေစကုန္
သတည္းဟု သခၤါရတို႔၌ ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔သခၤါရတို႔သည္
အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွာ ျဖစ္ကုန္၏။ ငါ၏သခၤါရတို႔သည္
ဤသို႔ျဖစ္ေစကုန္သတည္း၊ ငါ၏သခၤါရတို႔သည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစကုန္ သတည္းဟု
သခၤါရတို႔၌ ေတာင့္တမႈကို ရလည္းမရ။


"Mental formation, Bhikkhus, is neither the self nor a
living entity" If mental formation, Bhikkhus, were the self, then
mental formation would not tend to sickness, and one could say of
mental formation, "Thus let mental formation happen to me this way (in
favorable condition), let mental formation not to happen to me this way
(in unfavorable condition)". But, Bhikkhus in as much as mental
formation is not the self, which is why mental formation tends to
sickness. And one cannot say of mental formation, "Thus let mental
formation be thus for me, let mental formation not be thus for me."

- ဝိညာဏကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု -

ဝိညာဏံ အနတၱာ...
ဝိညာဏဥၥ ဟိဒံ ဘိကၡေဝ အတၱာ အဘ၀ိႆ၊ နယိဒံ ဝိညာဏံ အာဗာဓာယ
သံဝေတၱယ်။ လေဗၻထ စ ဝိညာေဏ ဧဝံ ေမ ဝိညာဏံ ေဟာတု၊ ဧဝံ ေမ ဝိညာဏံ မာ
အေဟာသီတိ။ ယသၼာ စ ေခါ ဘိကၡေဝ ဝိညာဏံ အနတၱာ၊ တသၼာ ဝိညာဏံ အာဗာဓာယ သံဝတၱတိ။ န
စ လဗၻတိ ဝိညာေဏ ဧဝံ ေမ ဝိညာဏံ ေဟာတု၊ ဧဝံ ေမ ဝိညာဏံ မာ အေဟာသီ တိ။

ဝိညာဏ္သည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ ဝိညာဏ္သည္
အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤဝိညာဏ္သည္ နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ ငါ၏ဝိညာဏ္သည္
ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ ဝိညာဏ္သည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္ဟု ဝိညာဏ္၌ ေတာင့္တမႈကို
ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ဝိညာဏ္သည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွာျဖစ္၏။
ငါ၏ဝိညာဏ္သည္ ဤသို႔ ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ဝိညာဏ္သည္ ဤသို႔မျဖစ္ေစလင့္ဟု ဝိညာဏ္၌
ေတာင့္တမႈကို ရလည္း မရ။


"Consciousness, Bhikkhus, is neither the self nor a
living entity" If consciousness, Bhikkhus, were the self, then
consciousness would not tend to sickness, and one could say of
consciousness, "Thus let consciousness happen to me this way (in
favorable condition), let consciousness not to happen to me this way
(in unfavorable condition)". But, Bhikkhus in as much as consciousness
is not the self, which is why consciousness tends to sickness. And one
cannot say of consciousness, "Thus let consciousness be thus for me,
let consciousness not be thus for me."

- ႐ူပကၡႏၶာ၌ လကၡဏာေရးသံုးပါး -

တံ ကႎ မညထ ဘိကၡေဝ၊ ႐ူပံ နိစၥံ ဝါ အနိစၥံ ဝါတိ။ အနိစၥံ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ၊ ဒုကၡံ ဝါ တံ သုခံ ဝါတိ။ ဒုကၡံ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ ဒုကၡံ
ဝိပရိဏာမဓမၼံ၊ ကလႅံ ႏု တံ သမႏုပႆိတံု ဧတံ မမ၊ ဧေသာဟမသၼိ၊ ဧေသာ ေမ အတၱာ တိ။
ေနာ ေဟတံ ဘေႏၲ။

ရဟန္းတို႔ ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ကုန္သနည္း၊ ႐ုပ္သည္
ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ႐ုပ္သည္ ဆင္းရဲေလာ
ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ ဆင္းရဲေသာ
ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ ႐ုပ္ကို ဤ႐ုပ္သည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤ႐ုပ္သည္
ငါျဖစ္၏၊ ဤ႐ုပ္သည္ ငါ၏ကိုယ္ အတၱတည္းဟု ႐ႈျခင္းငွာ သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာ။
မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။


What do you think of this, Bhikkhus? Is matter permanent
or impermanent? Impermanent, Bhante. And Bhikkhus, what is impermanent,
is that suffering or happiness? Suffering, Bhante. Then, Bhikkhus what
is impermanent, suffering, and subject to change, is it fitting to
regard it thus, "This is mine, this is I, this is the self for me?" Not
fitting, Bhante.

- နာမကၡႏၶာေလးပါး၌ လကၡဏာေရးသံုးပါး -

ေဝဒနာ နိစၥာ ဝါ အနိစၥာ ဝါတိ။ အနိစၥာ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ၊ ဒုကၡံ ဝါ တံ သုခံ ဝါတိ။ ဒုကၡံ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ ဒုကၡံ ဝိပရိဏာမဓမၼံ၊ ကလႅံ
ႏု တံ သမႏုပႆိတံု ဧတံ မမ၊ ဧေသာဟမသၼိ၊ ဧေသာ ေမ အတၱာ တိ။ ေနာ ေဟတံ ဘေႏၲ။

ေဝဒနာသည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ အသွ်င္ဘုရား။
မျမဲေသာေဝဒနာသည္ ဆင္းရဲေလာ ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ
ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္း သေဘာရွိေသာ ေဝဒနာကို ဤေဝဒနာသည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊
ဤေဝဒနာသည္ ငါျဖစ္၏၊ ဤေဝဒနာသည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱတည္းဟု ႐ႈျခင္းငွာ
သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။


Is feeling permanent or impermanent? Impermanent, Bhante.
And Bhikkhus, what is impermanent, is that suffering or happiness?
Suffering, Bhante. Then, Bhikkhus what is impermanent, suffering, and
subject to change, is it fitting to regard it thus, "This is mine, this
is I, this is the self for me?" Not fitting, Bhante.


သညာ နိစၥာ ဝါ အနိစၥာ ဝါတိ။ အနိစၥာ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ၊ ဒုကၡံ
ဝါ တံ သုခံ ဝါတိ။ ဒုကၡံ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ ဒုကၡံ ဝိပရိဏာမဓမၼံ၊ ကလႅံ ႏု
တံ သမႏုပႆိတံု ဧတံ မမ၊ ဧေသာဟမသၼိ၊ ဧေသာ ေမ အတၱာ တိ။ ေနာ ေဟတံ ဘေႏၲ။

သညာသည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ အသွ်င္ဘုရား။
မျမဲေသာသညာသည္ ဆင္းရဲေလာ ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ
ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ ျခင္းသေဘာရွိေသာ သညာကို ဤသညာသည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊
ဤသညာသည္ ငါျဖစ္၏၊ ဤသညာသည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱတည္းဟု ႐ႈျခင္းငွာ သင့္ေလ်ာ္ပါမည္
ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။

Is perception permanent or impermanent? Impermanent,
Bhante. And Bhikkhus, what is impermanent, is that suffering or
happiness? Suffering, Bhante. Then, Bhikkhus what is impermanent,
suffering, and subject to change, is it fitting to regard it thus,
"This is mine, this is I, this is the self for me?" Not fitting,
Bhante.

သခၤါရာ နိစၥာ ဝါ အနိစၥာ ဝါတိ။ အနိစၥာ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ၊
ဒုကၡံ ဝါ တံ သုခံ ဝါတိ။ ဒုကၡံ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ ဒုကၡံ ဝိပရိဏာမဓမၼံ၊ ကလႅံ
ႏု တံ သမႏုပႆိတံု ဧတံ မမ၊ ဧေသာဟမသၼိ၊ ဧေသာ ေမ အတၱာ တိ။ ေနာ ေဟတံ ဘေႏၲ။

သခၤါရတို႔သည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ အသွ်င္ဘုရား။
မျမဲေသာသခၤါရတို႔သည္ ဆင္းရဲေလာ ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ
ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ သခၤါရတို႔ကို ဤသခၤါရတို႔သည္
ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤသခၤါရ တို႔သည္ ငါျဖစ္၏၊ ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါ၏ကိုယ္ အတၱတည္းဟု
႐ႈျခင္းငွာ သင့္ေလ်ာ္ပါ မည္ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။

Is mental formation permanent or impermanent?
Impermanent, Bhante. And Bhikkhus, what is impermanent, is that
suffering or happiness? Suffering, Bhante. Then, Bhikkhus what is
impermanent, suffering, and subject to change, is it fitting to regard
it thus, "This is mine, this is I, this is the self for me?" Not
fitting, Bhante.

ဝိညာဏံ နိစၥံ ဝါ အနိစၥံ ဝါတိ။ အနိစၥံ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ၊
ဒုကၡံ ဝါ တံ သုခံ ဝါတိ။ ဒုကၡံ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ ဒုကၡံ ဝိပရိဏာမဓမၼံ၊ ကလႅံ
ႏု တံ သမႏုပႆိတံု ဧတံ မမ၊ ဧေသာဟမသၼိ၊ ဧေသာ ေမ အတၱာ တိ။ ေနာ ေဟတံ ဘေႏၲ။

ဝိညာဏ္သည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ အသွ်င္ဘုရား။
မျမဲေသာဝိညာဏ္သည္ ဆင္းရဲေလာ ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ
ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ ဝိညာဏ္ကို ဤဝိညာဏ္သည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊
ဤဝိညာဏ္သည္ ငါျဖစ္၏၊ ဤဝိညာဏ္သည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱတည္းဟု ႐ႈျခင္းငွာ
သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။

Is consciousness permanent or impermanent? Impermanent,
Bhante. And Bhikkhus, what is impermanent, is that suffering or
happiness? Suffering, Bhante. Then, Bhikkhus what is impermanent,
suffering, and subject to change, is it fitting to regard it thus,
"This is mine, this is I, this is the self for me?" Not fitting,
Bhante.
- ႐ုပ္တရားကို တဏွာ မာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္ မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု -

တသၼာ တိဟ ဘိကၡေဝ ယံကိဥၥိ ႐ူပံ အတီတာ နာဂတပစၥဳပၸႏၷံ အဇၩတၱံ ဝါ ဗဟိဒၶါ ဝါ ၾသဠာရိကံ ဝါ သုခုမံ ဝါ ဟီနံ ဝါ ပဏီတံ ဝါ ယံ ဒူေရ သႏၲိေက ဝါ၊
သဗၺံ ႐ူပံ ေနတံ မမ၊ ေနေသာဟမသၼိ၊ န ေမေသာ အတၱာ တိ ဧဝေမတံ ယထာဘူတံ သမၼပၸညာယ
ဒ႒ဗၺံ။

ရဟန္းတို႔ ထိုသို႔ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ အတိတ္ အနာဂတ္
ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္း အျပင္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊
အယုတ္ အျမတ္လည္း ျဖစ္ေသာ၊ အေဝး အနီးလည္းျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ ႐ုပ္ကို
ဤ႐ုပ္သည္ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤ႐ုပ္သည္ ငါမဟုတ္၊ ဤ႐ုပ္သည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱမဟုတ္ဟု
ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။


Therefore, Bhikkhus, being impermanent, suffering and
subject to change, whatever matter there is, be it past, future or
present, inward or outward, gross or subtle, low or lofty, far or near,
matter of all kinds should be regarded by right wisdom, " This is not
mine, this I am not, this is not the self for me."

- ေဝဒနာတရားကို တဏွာ မာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္ မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု -

ယာကာစိ ေဝဒနာ အတီတာနာဂတပစၥဳပၸႏၷာ အဇၩတၱံ ဝါ ဗဟိဒၶါ ဝါ ၾသဠာရိကာ ဝါ သုခုမာ ဝါ ဟီနာ ဝါ ပဏီတာ ဝါ ယာ ဒူေရ သႏၲိေက ဝါ၊ သဗၺာ ေဝဒနာ
ေနတံ မမ၊ ေနေသာဟမသၼိ၊ န ေမေသာ အတၱာ တိ ဧဝေမတံ ယထာဘူတံ သမၼပၸညာယ ဒ႒ဗၺံ။

အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္း
အျပင္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊ အယုတ္အျမတ္လည္း ျဖစ္ေသာ၊
အေဝးအနီးလည္း ျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ ေဝဒနာကို ဤ ေဝဒနာသည္ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊
ဤေဝဒနာသည္ ငါမဟုတ္၊ ဤ ေဝဒနာသည္ ငါ၏ ကိုယ္အတၱမဟုတ္ဟု ဤသို႔
ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။


Therefore, Bhikkhus, being impermanent, suffering and
subject to change, whatever feeling there is, be it past, future or
present, inward or outward, gross or subtle, low or lofty, far or near,
feeling of all kinds should be regarded by right wisdom, " This is not
mine, this I am not, this is not the self for me."

- သညာတရားကို တဏွာ မာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္ မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု -

ယာကာစိ သညာ အတီတာနာဂတပစၥဳပၸႏၷာ အဇၩတၱံ ၀ါ ဗဟိဒၶါ ဝါ ၾသဠာရိကာ ဝါ သုခုမာ ဝါ ဟီနာ ဝါ ပဏီတာ ဝါ ယာ ဒူေရ သႏၲိေက ဝါ၊ သဗၺာ သညာ ေနတံ
မမ၊ ေနေသာဟမသၼိ၊ န ေမေသာ အတၱာ တိ ဧဝေမတံ ယထာဘူတံ သမၼပၸညာယ ဒ႒ဗၺံ။

အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္းအျပင္လည္း
ျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊ အယုတ္အျမတ္လည္း ျဖစ္ေသာ၊ အေဝးအနီးလည္း
ျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာသညာကို ဤသညာသည္ ငါ့ ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤသညာသည္ ငါမဟုတ္၊
ဤသညာသည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱမဟုတ္ဟု ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္
႐ႈရမည္။

Therefore, Bhikkhus, being impermanent, suffering and
subject to change, whatever perception there is, be it past, future or
present, inward or outward, gross or subtle, low or lofty, far or near,
perception of all kinds should be regarded by right wisdom, " This is
not mine, this I am not, this is not the self for me."

- သခၤါရတရားကို တဏွာ မာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္ မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု -

ေယေကစိ သခၤါရာ အတီတာနာဂတပစၥဳပၸႏၷာ အဇၩတၱံ ဝါ ဗဟိဒၶါ ၀ါ ၾသဠာရိကာ ဝါ သုခုမာ ဝါ ဟီနာ ဝါ ပဏီတာ ဝါ ေယ ဒူေရ သႏၲိေက ဝါ၊ သေဗၺ သခၤါရာ
ေနတံ မမ၊ ေနေသာဟမသၼိ၊ န ေမေသာ အတၱာ တိ ဧဝေမတံ ယထာဘူတံ သမၼပၸညာယ ဒ႒ဗၺံ။

အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္းအျပင္လည္း
ျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊ အယုတ္ အျမတ္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အေဝး အနီးလည္း
ျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ သခၤါရတို႔ကို ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္ကုန္၊
ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါမဟုတ္ကုန္၊ ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱမဟုတ္ကုန္ဟု ဤသို႔
ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။


Therefore, Bhikkhus, being impermanent, suffering and
subject to change, whatever mental formation there is, be it past,
future or present, inward or outward, gross or subtle, low or lofty,
far or near, mental formation of all kinds should be regarded by right
wisdom, " This is not mine, this I am not, this is not the self for
me."

- ဝိညာဏ္္တရားကို တဏွာ မာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္ မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု -

ယံကိဥၥိ ဝိညာဏံ အတီတာနာဂတပစၥဳပၸႏၷံ အဇၩတၱံ ဝါ ဗဟိဒၶါ ဝါ ၾသဠာရိကံ ဝါ သုခုမံ ဝါ ဟီနံ ဝါ ပဏီတံ ဝါ ယံ ဒူေရ သႏၲိေက ဝါ၊ သဗၺံ ဝိညာဏံ
ေနတံ မမ၊ ေနေသာဟမသၼိ၊ န ေမေသာ အတၱာ တိ ဧဝေမတံ ယထာဘူတံ သမၼပၸညာယ ဒ႒ဗၺံ။

အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္းအျပင္လည္း
ျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊ အယုတ္အျမတ္လည္း ျဖစ္ေသာ၊ အေဝးအနီးလည္း
ျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ ဝိညာဏ္ကို ဤဝိညာဏ္သည္ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤဝိညာဏ္သည္
ငါမဟုတ္၊ ဤဝိညာဏ္သည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱမဟုတ္ဟု ဤသို႔ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ
မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။


Therefore, Bhikkhus, being impermanent, suffering and
subject to change, whatever consciousness there is, be it past, future
or present, inward or outward, gross or subtle, low or lofty, far or
near, consciousness of all kinds should be regarded by right wisdom, "
This is not mine, this I am not, this is not the self for me."

- နိဗၺိႏၵဉာဏ္မွစ၍ မဂ္ကိစၥတစ္ဆယ့္ေျခာက္ခ်က္ျဖစ္ပံု -

ဧဝံ ပႆံ ဘိကၡေဝ သုတဝါ အရိယသာဝေကာ ႐ူပသၼိမၸိ နိဗၺိႏၵတိ၊ ေဝဒနာယပိ နိဗၺိႏၵတိ၊ သညာယပိ နိဗၺိႏၵတိ၊ သခၤါေရသုပိ နိဗၺိႏၵတိ၊ ဝိညာဏသၼိမၸိ
နိဗၺိႏၵတိ။ နိဗၺိႏၵံ ဝိရဇၨတိ။ ဝိရာဂါ ဝိမုစၥတိ။ ဝိမုတၱသၼႎ ဝိမုတၱမီတိ
ဉာဏံ ေဟာတိ။ ခီဏာ ဇာတိ။ ၀ုသိတံ ျဗဟၼစရိယံ။ ကတံ ကရဏီယံ။ နာပရံ ဣတၳတၱာယာတိ
ပဇာနာတိ။

ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ ႐ႈေသာ အၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတပည့္သည္
႐ုပ္၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ ေဝဒနာ၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ သညာ၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊
သခၤါရတို႔၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ ဝိညာဏ္၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ ျငီးေငြ႕ေသာ္
စြဲမက္မႈကင္း၏၊ စြဲမက္မႈကင္းျခင္းေၾကာင့္ (ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္၏၊
(ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္ေသာ္ (ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္ျပီဟု အသိဉာဏ္ျဖစ္ေပၚ၏၊
ပဋိသေႏၶ ေနမႈကုန္ျပီ၊ အက်င့္ျမတ္ကို က်င့္သံုးၿပီးၿပီ၊
ျပဳဖြယ္(မဂ္)ကိစၥကို ျပဳၿပီးၿပီ၊ ဤမဂ္ကိစၥအလို႔ငွာ တစ္ပါးေသာျပဳဖြယ္
မရွိေတာ့ၿပီဟု ေဟာေတာ္မူ၏။


So seen, Bhikkhus, the well taught noble disciple is
disgusted with matter, disgusted with feeling, disgusted with
perception, disgusted with mental formation, disgusted with
consciousness. So being disgusted, he is dispassionate. Through
dispassion, he is free from craving. When he is freed, he knows that it
is freedom. Further he knows that birth is ended. The Holy life has
been lived. What was to be done has been done. Nothing further has to
be done for this noble path.

- ပဥၥဝဂၢီရဟန္းမ်ား ရဟႏၲာျဖစ္ပံု -

ဣဒမေဝါစ ဘဂဝါ၊ အတၱမနာ ပဥၥဝဂၢိယာ ဘိကၡဴ ဘဂဝေတာ ဘာသိတံ အဘိနႏၵဳႏၲိ။ ဣမသၼႎ စ ပန ေဝယ်ာကရဏသၼႎ ဘညမာေန ပဥၥဝဂၢိယာနံ ဘိကၡဴနံ အႏုပါဒါယ
အာသေဝဟိ စိတၱာနိ ဝိမုစၥႎသူတိ။

အနတၱလကၡဏသုတၱံ နိ႒ိတံ။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏၊ ပဥၥဝဂၢီရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား မိန္႔ေတာ္မူေသာ စကားကို ႏွစ္လိုသည္ျဖစ္၍
ဝမ္းေျမာက္စြာ ခံယူကုန္ၿပီ။

ဤဂါထာမဖက္ သက္သက္ေသာ ေဒသနာကို ေဟာေတာ္မူအပ္သည္ရွိေသာ္
ပဥၥဝဂၢီ ရဟန္းတို႔၏ စိတ္တို႔သည္ မစြဲလမ္းမူ၍ အာသေဝါတို႔မွ လြတ္ေျမာက္ကုန္၏။

အနတၱလကၡဏသုတ္ ျမန္မာျပန္ ၿပီးပါၿပီ။

This is what the Buddha had said and the group of five Bhikkhus was delighted and rejoiced at what the Buddha had explained.
After this explanation was done, the minds of five Bhikkhus were freed
from Asava; ( four Asava: desire, craving, wrong belief, ignorance).

Here ends the Anattalakhana sutta.


သာသနာအတြက္ အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေစရန္ စိတ္တိုင္းက်
အသံုးျပဳႏိုင္ပါသည္။

Ref: http://www.dhammaweb.net/notes/view.php?id=103


ေလးစားစြာျဖင္႔

ိကိုစိုးမင္း ( က်ီးသဲ)

Dhammacakkappavattana-sutta in English

Dhammacakkappavattana-sutta

Homage to the exalted the worthy, the fully enlightened the Buddha supreme.

1
At one time, The Bhagava was dwelling in Benares, at the deer park, Isipatana.
Then the Bhagava addressed the group of five Bhikkhus.
2
Those two extremes, Bhikkhus, should not be followed by one who has given up the
world.
Which two?
A life given to attractive sense pleasures, low, vulgar of the average folk, ignoble, unprofitable.
And a life given to self-torment, which is suffering, ignoble and unprofitable.
3
Now, Bhikkhus, by avoiding both these extremes, there is a middle course,
fully understood by the Tathagata.
Making for vision,
Making for knowledge,
which leads to tranquility,
to higher knowledge,
to ENLIGHTENMENT,
to Nibbana.
And what Bhikkhus, is the middle course fully understood by the Tathagata.
Making for vision,
Making for knowledge,
which leads to tranquility,
to higher knowledge,
to ENLIGHTENMENT,
to Nibbana.
It is, this Noble Eightfold Path itself.
Namely,
Right view,
Right thought,
Right speech,
Right bodily action,
Right livelihood,
Right endeavour,
Right mindfulness,
Right concentration.
This, Bhikkhus, is the middle course fully understood by the Tathagata.
Making for vision,
Making for knowledge,
which leads to tranquility,
to higher knowledge,
to ENLIGHTENMENT,
to Nibbana.
4
And this, Bhikkhus, is the Noble
Truth about suffering,
Birth is suffering,
Old age is suffering,
Illness is suffering,
Death is suffering,
Association with those we do not love is suffering,
Seperation from those we love is suffering,
Not to get what one desires is suffering,
In brief, the five aggregates of clinging are suffering.
5
And this, Bhikkhus, is the Noble
Truth of the uprising of suffering
It is that craving, which is potent for rebirth, is accompanied by pleasure and lust, seeking satisfaction, now
here, now there.
Namely,
The craving for sensual pleasures,
The craving for existence,
The craving for non-existence.
6
And this, Bhikkhus, is the Noble
Truth of the cessation of suffering.
It is the utter fading away and cessation of that very craving,
The giving it up,
The abandoning it,
The release from it,
The detachment from it.
7
And this, Bhikkhus, is the Noble
Truth of the course leading to the cessation of suffering.
It is the Noble Eightfold Path.
Namely,
Right view,
Right thought,
Right speech,
Right bodily action,
Right livelihood,
Right endeavour,
Right mindfulness,
Right concentration.
8
Among things, Bhikkhus,
not heard of before
by me,
Vision arose,
Knowledge arose,
Wisdom arose,
Special knowledge arose,
Light arose, “THAT, THIS IS THE NOBLE TRUTH OF SUFFERING.”
9
Among things, Bhikkhus,
not heard of before
by me,
Vision arose,
Knowledge arose,
Wisdom arose,
Special knowledge arose,
Light arose, “THAT, THE NOBLE TRUTH OF SUFFERING MUST BE COMPLETELY KNOWN.”
10
Among things, Bhikkhus,
not heard of before
by me,
Vision arose,
Knowledge arose,
Wisdom arose,
Special knowledge arose,
Light arose, “THAT, WHICH IS THE NOBLE TRUTH OF SUFFERING HAS BEEN COMPLETELY KNOWN.”
11
Among things, Bhikkhus,
not heard of before
by me,
Vision arose,
Knowledge arose,
Wisdom arose,
Special knowledge arose,
Light arose, “THAT, THIS IS THE NOBLE TRUTH OF THE UPRISING OF SUFFERING.”
12
Among things, Bhikkhus,
not heard of before
by me,
Vision arose,
Knowledge arose,
Wisdom arose,
Special knowledge arose,
Light arose, “THAT, WHICH IS THE NOBLE TRUTH OF THE UPRISING OF SUFFERING MUST BE
GIVEN UP.”
13
Among things, Bhikkhus,
not heard of before
by me,
Vision arose,
Knowledge arose,
Wisdom arose,
Special knowledge arose,
Light arose, “THAT, WHICH IS THE NOBLE TRUTH OF THE UPRISING OF SUFFERING HAS BEEN GIVEN UP.”
14
Among things, Bhikkhus,
not heard of before
by me,
Vision arose,
Knowledge arose,
Wisdom arose,
Special knowledge arose,
Light arose, “THAT, THIS IS THE NOBLE TRUTH OF THE CESSATION OF SUFFERING.”
15
Among things, Bhikkhus,
not heard of before
by me,
Vision arose,
Knowledge arose,
Wisdom arose,
Special knowledge arose,
Light arose, “THAT, WHICH IS THE NOBLE TRUTH OF THE CESSATION OF SUFFERING MUST BE
REALISED.”
16
Among things, Bhikkhus,
not heard of before
by me,
Vision arose,
Knowledge arose,
Wisdom arose,
Special knowledge arose,
Light arose, “THAT, WHICH IS THE NOBLE TRUTH OF THE CESSATION OF SUFFERING HAS BEEN REALISED.”
17

Among things, Bhikkhus,
not heard of before
by me,
Vision arose,
Knowledge arose,
Wisdom arose,
Special knowledge arose,
Light arose, “THAT, THIS IS THE NOBLE TRUTH OF THE COURSE LEADING TO THE CESSATION OF
SUFFERING.”
18
Among things, Bhikkhus,
not heard of before
by me,
Vision arose,
Knowledge arose,
Wisdom arose,
Special knowledge arose,
Light arose, “THAT, WHICH IS THE NOBLE TRUTH OF THE COURSE LEADING TO THE CESSATION OF SUFFERING MUST BE DEVELOPED.”
19
Among things, Bhikkhus,
not heard of before
by me,
Vision arose,
Knowledge arose,
Wisdom arose,
Special knowledge arose,
Light arose, “THAT, WHICH IS THE NOBLE TRUTH OF THE COURSE LEADING TO THE CESSATION
OF SUFFERING HAS BEEN DEVELOPED.”
20
And so long, Bhikkhus, the Vision of Knowledge of these Four Noble Truths with the three sections
and twelve modes as they really are, was not well purified by me, So
long was I, Bhikkhus, could not admit that “I was a perfect Buddha who
had attained the full supreme ENLIGHTENMENT, in the midst of the world
with its Devas, with its Maras, with its Brahmas, with its Recluses and
Brahmas, its creatures with Devas and Men.”
21
But when, Bhikkhus, the Vision of knowledge of these Four Noble Truths, with the three
sections and twelve modes, as they really are, was well purified by me.
Then, Bhikkhus, I could admit that “I was a perfect Buddha who had
attained the full supreme ENLIGHTENMENT, in the midst of the world with
its Devas, with its Maras, with its Brahmas, with its Recluses and
Brahmans, its creatures with Devas and Men.”
22
Moreover, the Vision of knowledge arose to me, “Unshakable is freedom for me, this is
the last birth, now there is no rebirth.”
23
This is what the Bhagava had said, and the group of five Bhikkhus were delighted and
rejoiced at what the Bhagava had said.
24
Further-more, while this explanation was being uttered, Vision of the Dhamma, dustless,
stainless arose to the Venerable Kondanna.
That,
“Whatever has the nature of uprising all that has the nature of cessation.”
25
And when the Bhagava had proclaimed the discourse on the turning of the
Wheel of Dhamma, The Earth Devas raised the shout.
“The supreme Dhamma wheel proclaimed by the Bhagava in Benares at the deerpark,
Isipatana cannot be contradicted by a recluse, or Brahman or Deva or by
Mara or by Brahma or by anyone in the world.”
Having heard the shout of the Earth Devas, The Devas of the Four Great Kings shouted
together, “….. ….. ….. ….. ….. ….. .”
Tavatimsa Devas ….. ….. “….. …..”.
Yama Devas ….. ….. ….. ….. “….. …..”.
Tusita Devas ….. ….. ….. “….. …..”.
Nimanarati Devas ….. ….. “….. …..”.
Paranimitavasavati Devas ….. “…..”.
Baramakarika Devas shouted together,
“The supreme Dhamma wheel proclaimed by the Bhagava in Benares at the deerpark, Isipatana, cannot be contradicted by
a recluse, or Brahman or Deva or by Mara or by Brahma or by anyone in
the world.”
Thus, in that moment, in that second, in that instant the shout reached as far as the Brahma-world.
26
And the Ten Thousand-Fold World-system trembled, quaked and quaked again, shook
violently to and fro.
27
And an immeasurable and mighty radiance appeared in the world, surpassing the Devas own glory.
28
Then the Bhagava uttered this solemn utterance
“Indeed, Kondanna has understood,
Indeed, Kondanna has understood.”
Thus, it was that Annasi Kondanna became the name of Venerable Annasi Kondanna.
29
Then, The Venerable Annasi Kondanna,
Having seen Dhamma,
Attained Dhamma,
Known Dhamma,
Plunged into Dhamma,
Having crossed over doubt,
Having put away uncertaintity,
Having attained confidence,
Without depending on others in the Teacher’s religion, spoke to the Bhagava,
“May I, Bhante, get to leave the world in the presence of the Bhagava, May I
get the ordination?”
30
And the Bhagava said,
“Come, Bhikkhu, The Dhamma has been well expounded, Practice the holy life rightly, For
making an end of suffering.”
So this came to be the ordination of the long lived Venerable Kondanna.

REF; http://aung-myay.blogspot.com/2009/03/blog-post_2949.html

ြြြGive Your Growing Children

Give your growing children,

The advantage of sound sleep .

Sleep is as important to your children’s development and well-being as nutrition and physical activity .But many a time, you are sure how much sleep your children need and how much is enough sleep . Doctors and other experts have recommended the following amounts of sleep for children by age .

Infants: 14 to 15 hours : sleeping patterns will change into a regular awake/sleep pattern with one or two naps throughout the day.

Toddlers:12 to 14 hours : Most toddlers will be sleeping through the night and only taking one nap during the day .

School-age : 10 to 11 hours: School-age children need adequate sleep to function at their best . Added demands on their time for school, outside activities ,and home life, can add to school-age children not getting enough rest .

Healthy sleeping Practices
Healthy sleep habits are important for everyone. Starting healthy sleeping practices as infants will help them form healthy lifelong patterns .Parents of newborns will want to follow these healthy healthy sleeping practices for their newborn;

Make your newborn’s sleeping area quiet and comfortable ; Use a safety_approved crib without any pillows, blankets, or soft items in the crib. Make the room dark,quiet and comfortable for your child.

Encourage more night sleeping : In the evenings ,make the environment quiet and less active so babies will start to associate quite time with going to sleep .

Put your newborn to down to sleep when there are signs of drowsiness: Do not wait until your newborn is asleep to put her to bed. You need to set the stage for you baby to be able to fail asleep on her own.

Have a regular bedtime schedule: An hour before bedtime, prepare your child by having a quiet environment and doing some soothing activities such as taking a bath or reading a bedtime story.

Place infants and toddlers in bed BEFORE they fall asleep: your infant or toddler should be drowsy but NOT asleep when going to bed .This helps them to learn to become independent sleepers and know how it feels when they should go to bed.

Create and maintain an enjoyable bedtime routine: A routine could be as simple as a bath and a bedtime story ,or listening to music and playing with a favorite toy.

Stick to bedtime routine and consistent sleep schedules: Children like and need consistency in all parts of their lives .A sleep schedule will help regulate your child’s quality of sleep .

Be aware of chronic sleeping problems: Learn the typical sleeping problems of children . If your child isn’t getting enough sleep , talk to your child’s doctor.

သမၺဳေဒၶ (၆) မ်ိုး ဘု၇ားရွိခိုး

ေတာင္ကြ်န္း သမၺဳေဒၶဘု၇ားရွိခိုး

သမၺဳေဒၶ အဌဝီသဥၥြဒြါဒသဥၥ သဟႆေက

ပဥၥသတ သဟႆာနိ၊ နမာမိသိ၇သာမဟံ အပၸကာဝါဠဳကာ ဂဂၤါ ၊အန ႏၱာ နိဗၺဳတာ ဇိနာ။ေတသ ံဓမၼဥၥ ၊ သံဃဥၥ ၊ အာဒေ၇န နမာမဟံ ၊နမကၠာ၇ာ ႏုဘာေဝန ၊ ဟိတြာ သေဗၺဥပဒၵေဝ ၊ အေနက အ ႏၱ၇ာ ယာပိ၊ဝိနႆႏၱဳ အေသသေတာ။

အဌဝီသံ - သံုးပါးဘဝ သံုးေလာကတြင္ ဥာဏေ၇ာင္ဖိတ္ ေအာင္ဘိသိက္ ႏွင့္ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူကုန္ေသာ၊ သမၺဳေဒၶစ၊ တန္ေဆာင္ပမာ ဥာဏ္ေ၇ာင္ဝါျဖင္ ့ သစၥာ ပြင္ ့ လင္း တ၇ား မင္း တို ့ ကို လည္း ေကာင္း ၊ ဒြါ ဒသဥၥ သဟႆေက - နိဗၺာန္ ကိန္းေအာင္္း စက္ေမြ ့ ေလ်ာင္း သည္ ့တစ္ေသာင္း ႏွစ္ေထာင္ကုန္ေသာ ။ သမၺဳေဒၶစ - လေ၇ာင္ပမာ ဥာဏ္ေ၇ာင္္ဝါျဖင့္ သစၥာလင္း ထိန္ ျမတ္ မု နိန္ တို ့ ကို လည္း ေကာင္း ၊အဟံ အကၽြႏု္ပ္ သည္ ၊ သိ၇သာ - ဦးေခါင္း ၇တနာ ျမတ္အဂၤါ ျဖင္ ့ ၊ နမာမိ - ရိုေသညြတ္ က်ိဳ း လက္စံု မိုး ၍ ရွိခိုး ပါ၏ ။

ဂဂၤါ- ဂဂၤါယ- ဂဂၤါ ျမစ္တြင္း ၌၊ ဝါဠဳကာ -ရွိၾကကုန္ ေသာ သဲ တို ့ သည္ ။အပၸကာ -နည္း ၾက ကုန္ေသး၏ ။ နိ ဗၺဳတာ - ဘံု ဇာတ္ သိမ္း ၍ ျငိမ္း ေအး ေတာ္ မူၾက ကုန္ျပီး ေသာ ၊ ဇိနာ- ေႏွာင့္ ယွက္ ဖန္လာ မာ၇္ ငါးျဖာ ကို အ၇ိယာ မဂ္ ဘုန္း ေ၇ာင္ စက္ ျဖင့္ ခ်ိဳး ဖ်က္လြယ္ ကူ ေအာင္ ေတာ္ မူေသာ ဘု၇ားရွင္ အေပါင္းတို ့ ကား၊ အန ႏၱာ - သခ်ၤာ ဂဏန္း ေ၇ တြက္မွန္း လည္း ဆံုးခန္းတိုင္ေျမာက္ မေ၇ာက္ ႏိုင္ၾက ကုန္။ ေတဇိန စ - ထို ဘု၇ား ရွင္ တို ့ ကို လည္းေကာင္း ၊ေတသံ - ထို ငါး သိန္း တစ္ေသာင္း ႏွစ္ေထာင္ ႏွစ္က်ိပ္ ရွစ္ ဆူ ကုန္ေသာ ၊ ဘု၇ား ရွင္ တို ့ ၏ ၊ ဓမၼဥ ၥ-တ၇ားေတာ္ ျမတ္ ကို လည္ း ေကာင္ း ၊ သံ ဃဥ ၥ - တပည္ ့ သာ း သံ ဃာ ေတာ္ ျမတ္ ကို လည္းေကာင္း ၊အဟံ - အကၽြႏု္ပ္ သည္ အာဒေ၇ အာဒ၇ံ - ရို ေသစြာ ၊ နမာမိ - ရိုေသညြတ္ က်ိဳ း လက္စံု မိုး ၍ ရွိခိုး ပါ၏ ။

နမကၠာရာႏုဘာေဝန-ရွိခုိးကန္ေတာ့ရေသာ ပဏာမကုသုိလ္ကံ ေစတနာတုိ ့ေၾကာင့္၊ သေဗၺ- အလံုးစံုကုန္ေသာ၊ ဥပဒၵေဝ- ဥပဒၵေဝါတရားတုိ ့ကုိ၊ ဟိတြာ - ပယ္ေဖ်ာက္၍္ အေနကအႏၱရာယာပိ-မ်ားျပားလွေသာအႏၱရယ္အေပါင္းတုိ ့သည္လည္း၊ အေသသေတာ-ႁကြြင္းက်န္တစိ မရွိေသာအားျဖင့္၊ ဝိနႆႏၱဳ -ကင္းစင္လြင့္ေပ်ာက္ပါေစသတည္း။

သက္တမ္းရင့္ သီဟုိဠ္္သမၺဳေဒၶဂါထာ

ဗုဒါၶအႏုႏၷာ မရိယာ သုသေခၤေယ ။

(ဗုတ္ဓါ အနန္နာ မရိယာ သုသင္ခေယ ။ )

ဗုုဒါၶ အႏုႏၷာ သုဟလာ ဓိသေခၤေယ ။

(ဗုတ္ဓါ အနန္နာ သုဟလာ ဓိသင္ခေယ။ )

ဗုဒၶါ ရိေယာေဃ ပကု လကၡကပၸေက။

(ဗုတ္ဓါ ရိေယာေဃ ပကု လက္ခကပ္ပေက။)

ဝႏၵာမိ ေတ ဇိရနိရကၠေမ အဟံ။

(ဝန္ဒါမိ ေတ ဇိရနိရက္ကေမ အဟံ။)

သက္တမ္းရင့္သီဟုိဠ္သမၺဳေဒၶဂါထာနိႆရ

သုသခၤေယ- ဘုရားအျဖစ္ ပါရမီိပုည ျဖည့္ခဲ့ရေသာ ခုႏွစ္သေခ်ၤတြင္း ၊

အႏုႏၷ ာ မရိယာ - ျဗဟၼေဒဝ ဘုရားစလ်က္ေရတြက္ရကိန္း တစ္သိ္န္းႏွစ္ေသာင္းငါးေထာင္ကုန္ေသာ၊ဗုဒၶါ-သံုးလူ ့သခင္ဘုရားရွင္တုိ ့သည္ ၊ ဥပၸဇိၨ ံသု - ပြင့္ေတာ္မူကုန္ျပီ၊ ဓိသခၤေယ- ႏႈတ္ေတာ္ျမြက္ကာ ၊ပါရမီ္ျမတ္ျဖည့္ခဲ့အပ္ေသာ ကုိးသေခ်ၤတြင္း၊ အႏုႏၷာသုဟလာ - ေဂါတမလွ်င္ အစတည္လွ်က္ စဥ္ေရတြက္ေသာ္ သံုးသိန္းရွစ္ေသာင္း ခုႏွစ္ေထာင္ကုန္ေသာ။ ဗုဒၶါ-သစၥာသိျမင္ ဘုရားရွင္တုိ ့သည္ ၊ ဥပၸဇိၨ ံသု - ပြင့္ေတာ္မူကုန္ျပီ၊ ေဃ-ပါရမီဆယ္ေထြ ျဖည့္ခဲ့ေပေသာ ေလးျဖာမည္ရင္း သေခ်ၤတြင္း ၊ ရိယာ - တစ္က်ိပ္ ႏွစ္ဆူကုန္ေသာ၊ ဗုဒၶါ- ဘုရားရွင္တုိ ့သည္၊ ဥပၸဇိၨ ံသု - ပြင့္ေတာ္မူကုန္ျပီ၊ လကၡကပၸေက-ကမာၻတစ္သိန္းတြင္း၊ပကု-ပဒုမုရဘုရားမွ ေဂါတမတုိင္ ေရတြက္ခဲ့ေသာ္ တစ္က်ိပ္ေျခာက္ဆူကုန္ေသာ၊ ဗုဒၶါ-ဘုရားရွင္တုိ ့သည္ ၊ ဥပၸဇိၨ ံသု - ပြင့္ေတာ္မူကုန္ျပီ၊ ေတဇိနိရကၠေမ - တစ္သိန္းတစ္ေသာင္းႏွစ္ေထာင္ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူကုန္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားတုိ ကုိ၊ အဟံ- အကြ်ႏု္ပ္သည္၊ အာဒရံ -ရုိေသစြာ၊ ဝႏၵာမိ- ရုိေသပန္ထြာ ရွိခိုးပါ၏။

အေရွ ့ ကြ်န္းသမၺဳေဒၶဂါထာ

(က) သမၺဳေဒၶ အဌဝီသဥၥ ၊ သဗၺေတဇံ သဗၺဂုဏံ။

(သမ္ဗုတ္ေဓ အတ္ထဝီသင္စ၊ သပ္ဗေတဇံ သပ္ဗဂုဏံ။)

သဗၺသုခံ လဘတုေမ။

(သပ္ဗသုခံ လဘတု ေမ။)

ဆဝိဆာယာ ဆယီစ ဆာယာ။

(ဆဝိဆာယာ ဆယီစ ဆာယာ။)

(ခ) ပဥၥဗုဒါၶ မဟာေတဇံ၊ သဗၺညဳတ ဥာဏဝရံ ။

(ပင္စဗုတ္ဓါ မဟာေတဇံ၊ သပ္ဗညဳတ ညာဏသရံ။)

သဗၺသတၱရႈ သဗၺဘယာ၊ ဝိနသႏၱဳ အေသသေတာ။

(သပ္ဗသတ္တရူ သပ္ဗဘယာ၊ ဝိနတ္သန္တု အေသသေတာ။)

အေရွ ့ကြ်န္းသမၺဳေဒၶဂါထာနိႆရ

(က) သဗၺေတဇံ - ဘုန္းတန္ခိုးအာႏုေဘာ္တုိ ့ႏွင့္ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ၊ သဗၺဂုဏံ - ဂုဏ္ေတာ္အေပါင္းႏွင့္ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ၊ အ႒ဝီယံ - ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူကုန္ေသာ၊ သမၺဳေဒၶစ - ေလးသစၥာမွန္ ဥာဏ္ေရာင္လွ်ံဖိတ္ ထြတ္ထိပ္တင္ေပၚသိျမင္ေတာ္မူျပီးေသာဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးတုိ ့၏ အာႏုဘာေဝန - အာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ ၊ ေမမမ- ဘုရားတပည့္ေတာ္အား ၊ သဗၺသုခံ- ခ်မ္းသာမႈအလံုးစံုကုိ ၊ လဘတု - မုခ်မေသြ ရရွိပါေစသတည္း။

(ခ) သဗၺညဳတ ဥာဏဝရံ - သိစရာအမွန္ တစ္စမက်န္ သိျမင္ေတာ္မႈေပထေသာ၊ မဟာေတဇံ- ၾကီးက်ယ္ေသာ တန္ခုိးဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မႈေသာ၊ ပဥၥဗုဒၶါ- ဘဒၵကမာၻ ပြင့္ေတာ္မူမည့္ ငါးဆူေသာဘုရားရွင္တုိ ့၏၊ အာႏုဘာေဝန- တန္းခုိးရွိန္ေစာ္ အာႏုေဘာ္အားျဖင့္ ၊ သဗၺသတၱရူ- ခပ္သိမ္းေသာ ရန္အေပါင္းတုိ ့သည္၊ သဗၺသတၱရူ- ခပ္သိန္းေသာ ရန္အေပါင္းတုိ ့သည္၊ သဗၺဘယာ- အလံုးစံုေသာ ေဘးအေပါင္းတုိိ ့သည္၊ အေသသေတာ-ၾကြင္းက်န္တစိ မရွိေသာအားျဖင့္၊ ဝိနသႏၱဳ- ကင္းစင္လြင့္ေပ်ာက္ပါေစသတည္း။

၄။အေနာက္ကြ်န္းသမၺဳေဒၶပါထာ

(က) သမၺဳေဒၶ အဌဝီသဥၥ ၊ ဒြါဒသဥၥ ဣေေမဗုဒၶါ။

(သမ္ဗုတ္ေဓ အတ္ထဝီသင္စ၊ ဒြါဒသင္စ အိေမဗုတ္ဓါ။)

ဧကတၱိ ံသစ ဣေမဗုတ္ဓါ၊ ဒြတၱိ ံသစ မဟာဗုဒၶါ။

(ေအကတ္တိန္သ သပ္ေဗ ဗုတ္ဓါ၊ ဒြတ္တိန္သစမဟဗုတ္ဓါ။)

(ခ) ပဥၥဝီသာ ဗုဒၶါ သႏိၱ ၊ ေတတိၱ ံသ ဗုဒၶဘာေဝနာ၊

(ပင္စဝီသာ ဗုတ္ဓါ သန္တိ၊ တစ္တိန္သ ဗုတ္ဓဘာေဝနာ၊)

ဧေတ ဗုေဒၶ ဗုဒၶဂုေဏ၊ နေမာမိ သိရသာ မဟံ။

(ေအေတ ဗုတ္ေဓ ဗုတ္ဓဂုေဏ၊ နမာမိ သိရသာ မဟံ။)

(ဂ) ေတသံ ဓမၼဥၥ သံဃဥၥ၊ အာဒေရန နမာမဟံ

(ေတသံ ဓမ္မင္စ သံဃင္စ၊ အာဒေရန နမာမဟံ)

နမကၠာရာ ႏုဘာေဝန၊ ဟိတြာ သေဗၺ ဥပဒၵေဝ။

(နမက္ကာရာ ႏုဘာေဝန၊ ဟိတ္တဝါ သပ္ေဗ အုပတ္ဒေဝ။)

အေနက အႏၱရာယာပိ၊ ဝိနသႏၱဳ အေသသေတာ။

(အေနက အန္တရာယာပိ၊ ဝိနတ္သန္တု အေသသေတာ။)

အေနာက္ကြ်န္းသမၺဳေဒၶဂါထာနိႆရ

(က) အဠဝီယံ - ႏွစ္က်ိပ္ ရွစ္ဆူကုန္ေသာ၊ သမၺဳေဒၶစ- ေလးသစၥာမွန္ ဥာဏ္ေရာင္လွ်ံဖိတ္ ထြတ္ထိပ္ထင္ေပၚသိျမင္ေတာ္မႈျပီးေသာ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးတုိ ့၏၊ ဒြါဝီသံ- ႏွစ္က်ိတ္ရွစ္ဆူကုန္ေသာ၊ ဣေေမဗုဒၶါ စ -ျမတ္စြာဘုရားကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးသည ္ လည္းေကာင္း၊ သေဗၺ- အလံုးစံုကုန္ေသာ၊ ဧကတိၱ ံ ဗုဒါၶစ- သံုးက်ိပ္တစ္ဆူကုန္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားတုိ ့သည္လည္းေကာင္း၊ ဒြတိၱ ံသ- သံုးက်ိပ္ႏွစ္ဆူကုန္ေသာ၊ မဟာဗုဒါၶစ - ျမတ္စြာဘုရားတုိ ့သည္လည္းေကာင္း၊

(ခ)ပဥၥဝီသာ - ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူကုန္ေသာ၊ ဗုဒါၶစ- ျမတ္စြာဘုရားကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးတုိ ့ သည္လည္းေကာင္း၊ ေတတိၱ ံသ ဗုဒၶဘာေဝနာ စ - သံုးဆယ့္သံုးျဖာေသာ ဗုဒၶဘာဝနာတုိ ့ သည္လည္းေကာင္း၊ သႏိၱ - သံုးဘံုသူအား အက်ိဳးမ်ားဖုိ ့ထင္ရွားမေသြ ရွိေတာ္မူၾကေလကုန္၏။ ဧေတဗုဒါၶ စ - ထုိျမတ္စြာဘုရားတုိ ့သည္လည္းေကာင္း၊ ဧေတဗုဒၶဂုေဏစ - ထုိျမတ္စြာဘုရား၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးတုိ ့သည္လည္းေကာင္း၊ အဟံ- ဘုရားတပည့္ေတာ္သည္၊ သိရသာ- ဦးေခါင္းရတနာ ျမတ္အဂၤါျဖင့္၊ နမာမိ- ဦးႏွိမ္မာန္ေလ်ာ့ ကန္ေတာ့ပါ၏။

(ဂ)ေတသံ- မဂ္ဖိုလ္ေလးတန္ နိဗၺာန္ပရိယတ္တည္းဟူေသာ ဆယ္ပါးေသာ တရားေတာ ္ ျမတ္သည္လည္းေကာင္း၊ သံဃဥၥ- သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္တုိ ့သည္လည္းေကာင္း၊ အဟံ- ဘုရားတပည့္ေတာ္သည္၊ အာဒေရန- ၾကည္ညိဳရုိေသေသာအားျဖင့္၊ နမာမိ- ဦးႏွိမ္မာန္ေလ်ာ့ ရွိခုိးကန္ေတာ့ပါ၏အရွင္ဘုရား။

နမကၠာရာႏုဘာေဝန-ရွိခုိးကန္ေတာ့ရေသာ ပဏာမကုသုိလ္ကံ ေစတနာတုိ ့ေၾကာင့္၊ သေဗၺ- အလံုးစံုကုန္ေသာ၊ ဥပဒၵေဝ- ဥပဒၵေဝါတရားတုိ ့ကုိ၊ ဟိတြာ - ပယ္ေဖ်ာက္၍္ အေနကအႏၱရာယာပိ-မ်ားျပားလွေသာအႏၱရယ္အေပါင္းတုိ ့သည္လည္း၊ အေသသေတာ-ႁကြြင္းက်န္တစိ မရွိေသာအားျဖင့္၊ ဝိနသႏၱဳ -ကင္းစင္လြင့္ေပ်ာက္ပါေစသတည္း။

၅။ေျမာက္ကြ်န္းသမၺဳေဒၶဂါထာ

(က) သမၺဳေဒၶ အဌဝီသဥၥ ၊ ဒါြဒသဥၥ သဟႆေက

(သမ္ဗုတ္ေဓ အတ္ထဝီသင္စ၊ ဒါြဒသင္စ သဟတ္သေက။)

ပဥၥသတ သဟႆနိ၊ ဂဂၤါယံ စဏၰဝါလုေက။

(ပင္စသတ သဟတ္သာနိ၊ ဂင္ဂါယံ စန္ဏဝါလုေက။)

(ခ) ပရာေဇတြာ မဟာဖုေလႅ၊ နမာမိ သိရေသာ မဟံ၊

(ပရာဇစ္တဝါ မဟာဖုန္ေလ၊ နမာမိ သိရေသာ မဟံ၊)

ေတသံ ဓမၼဥၥ သံဃဥၥ၊ အာဒေရန နမာမဟံ

(ေတသံ ဓမ္မင္စ သံဃင္စ၊ အာဒေရန နမာမဟံ)

(ဂ) နမကၠာရာ ႏုဘာေဝန၊ ဟိတြာ သေဗၺ ဥပဒၵေဝ

(နမက္ကာရာ ႏုဘာေဝန၊ဟိတ္တဝါ သပ္ေဗ အုပတ္ဒေဝ)

အေနက အႏၱရာယာပိ၊ ဝိနသႏၱဳ အေသသေတာ။

(အေနက အန္တရာယာပိ၊ ဝိနတ္သန္တု အေသသေတာ။)

ေျမာက္ကြ်န္းသမၺဳေဒၶဂါထာနိႆရ

(က) အ႒ဝီသံ- ႏွစ္က်ိပ္ ရွစ္ဆူကုန္ေသာ၊ သမၺဳေဒၶစ- ေလးသစၥာမွန္ ဥာဏ္ေရာင္လွ်ံဖိတ္ ထြတ္ထိပ္ထင္ေပၚ သိျမင္ေတာ္မူျပီးေသာ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးတုိိ ့၏၊ ဒြါဒသဥၥ သဟႆေက-နိဗၺာန္ကိန္းေအာင္း စက္ေမြ ့ေလ်ာင္းသည့္ တစ္ေသာင္းႏွစ္ေထာင္ကုန္ေသာ၊ သမၺဳေဒၶစ- လေရာင္ပမာ ဥာဏ္ေရာင္ဝါျဖင့္ သစၥာလင္းေျပာင္ျမတ္ဘုန္းေခါင ္တုိ ့ကို လည္းေကာင္း၊ ပဥၥသတ သဟသာနိ- ေသာင္းတုိက္စၾကာဝ႒ာ ဂုဏ္ဝါေရာင္ရွိန္း ငါးသိန္းကုန္ေသာ၊ သမၺဳေဒၶစ- ေနေရာင္ပမာ ဥာဏ္ေရာင္ဝါျဖင့္သစၥာလင္းေျပာင္ ျမတ္မုနိန္တုိ ့ ကို လည္္းေကာင္း၊ ဂဂၤါယံ-ဂဂၤါမည္လွ်င္း ျမစ္အတြင္း၌၊ စုဏၰဝါလုေက-သဲလံုးတုိ ့ကုိ၊

(ခ)ပရာေဇတြာ- ရံႈးေစျပီး၊ ဗဟုဖုေလႅ- ဂဂၤါျမစ္ထဲေငြေသာင္သဲတု ိ့ထက္ လြန္ကဲမ်ားစြာ ပြင့္ေတာ္မူျပီးၾကကုန္ေသာ၊ သမၺဳေဒၶစ- ျမတ္စြာဘုရားတုိ ့ကုိလည္းေကာင္း၊ အဟံ- ဘုရားတပည့္ေတာ္သည္၊ သိရသာ- ဦးေခါင္းရတနာျမတ္အဂၤါျဖင့္၊ နမာမိ- ရုိေသျမတ္ႏုိး ရွိခုိးကန္ေတာ့ပါ၏။ ေတသံ-ဂဂၤါဝါလု သဲစုမက ပြင့္ေတာ္မႈၾကျပီးကုန္ေသာ ျမတ္စြာဘု၇ားတုိ ့ ၏၊ ဓမၼဥၥ- မဂ္ဖုိလ္ေလးတန္ နိဗၺာန္ပရိယတ္တည္းဟူေသာ ဆယ္ပါးေသာတရားေတာ္ျမတ ္ သည္လည္းေကာင္း၊ သံဃဥၥ-သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္တုိ ့သည္လည္းေကာင္း၊ သံဃဥၥ-သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္တုိ ့သည္လည္းေကာင္း၊ အဟံ-ဘုရားတပည့္ေတာ္သည္၊ အာဒေရန-ၾကည္ညိဳရုိေသေသာအားျဖင့္၊ နမာမိ-ဦးႏွိမ္မာန္ေလ်ာ့ ရွိုခုိးကန္ေတာ့ပါ၏အရွင္ဘုရား။

နမကၠာရာႏုဘာေဝန- ရွိခုိးကန္ေတာ့ရေသာ မဏာမကုသုိလ္ကံေစတနာတုိ ့ေၾကာင့္၊ သေဗၺ-အလံုးစံုကုန္ေသာ၊ ဥပဒၵေဝ-ဥပဒၵေဝါတရားတုိ ့ကုိ၊ ဟိတြာ-ပယ္ေဖ်ာက္၊ အေနကအႏၱရာယာပိ- မ်ားျပားလွေသာ အႏၱရယ္ အေပါင္းတုိ ့သည္လည္း၊ အေသသေတာ- ၾကြင္းက်န္တစိမရွိေသာအားျဖင့္၊ ဝိနသႏၱဳ- ကင္းစင္လြင့္ေပ်ာက္ပါေစသတည္း။

၆။ေအာင္သမၺဴေဒၶဂါထာ

(က) သမၺဳေဒၶ အဌဝီသတိ၊ မမ ဂစၦတိ ပုရေတာ။

(သမ္ဗုတ္ေဓ အတ္ထဝီသင္စ၊ မမ ဂစ္ဆတိ ပုရေတာ။)

ပဥၥ ဗုုဒါၶ မဟာေတဇာ၊ မမ သီေသ နိေသေသတိ။

(ပင္စ ဗုတ္ဓါ မဟာေတဇာ၊ မမ သီေသ နိေသေသတိ။)

(ခ) ဒိဗၺတီတံ မံ ရကၡႏ ၱဳ၊ ေဟာတု ေမ ဇယမဂၤလဂံၢ၊

(ဒိတ္ဗတီတံ မံ ရက္ခန္တု၊ ေဟာတု ေမ ဇယမင္ဂလက္ဂံ၊)

သေဗၺပိ ေမ စ နမာမိ၊ ဂုေဏ အာပတိၱ သမၺဳေဒၶ။

(သပ္ေဗပိ ေမ စ နမာမိ၊ ဂုေဏ အာပတ္တိ သမ္ဗုတ္ေဓ။)

အရိယာနဥၥ သေဗၺသံ ၊ သာဝကာနဥၥ သဗၺေသာ။

(အရိယာနင္စ သပ္ေဗသံ၊ သာဝကာနင္စ သပ္ဗေသာ။)

ေအာင္သမၺဳေဒၶဂါထာနိႆရ

(က) အ႒ဝီသံ- ႏွစ္က်ိပ္ ရွစ္ဆူကုန္ေသာ၊ သမၺဳေဒၶစ-ေလးသစၥာမွန္ ေရႊဥာဏ္သခင္ ျမတ္စြာဘုရားတုိ ့သည္၊ မမ- ဘုရားတပည့္ေတာ္သည္၊ ပုရေတာ-ေရွ ့၊ ဂစၦတိ-ၾကြေရာက္ရြင္ျပံဳး သီတင္းသံုးေတာ္မူေတာ္မူပါေစသတည္း၊ မဟာေတေဇာ- ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ေသာ တန္ခုိးရွိေတာ္မူပါကုန္ေသာ၊ ပဥၥဗုဒါၶ- သံ,ဂံု,ပ,မ,ယ် ငါးဆူေသာဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးတုိ ့သည္၊ မမ-တပည့္ေတာ္၏၊ သီေသ- အျမတ္ထိပ္တင္ ဦးေခါင္းျပင္ နိေသေသတိ- ျမၾကည္ရႊင္ျပံဳး သီတင္းသံုးေတာ္မူပါေစသတည္း။

(ခ)ဒိဗၺတီတံ-ဒိဗၺတီတာနိ-ေရာင္ျခည္ေျခာက္သြယ္ရွင္ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးတုိ ့သည္၊ မံ- ဘုရားတပည့္ေတာ္ကုိ၊ ရကၡ ႏၱဳ-ေဘးရန္ကင္းေပ်ာက္ ေစာင့္ေရွာက္ေတာ ္မူကုန္ၾက ပါေစကုန္သတည္း ။ အာပတိၱ ဂုေဏ-ဂုဏ္ေတာ္ထင္ရွား ျမင့္မားျပည့္စံုျခငး္သို ့ ေရာက္ေတာ္မူျပီးကုန္ေသာ၊သေဗၺပိ- အလံုဳးစံုလည္းျဖစ္ကုန္ေသာ၊ ဣဳေမ သမၺဳေဒၶစ-ထုိဂုဏ္မ်ားရွင္ ဘုရားရွင္ကိုုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးတုိ ့ကုိလည္းေကာင္း၊ သဗၺေသာ- အလံုးစံုကုန္ေသာ၊ သာဝကာနဥၥ- အဂၢသာဝကအေပါင္းတုိ ့ကုိလည္းေကာင္း၊ နမႆာမိ-ဦးႏွိမ္မာန္ေလ်ာ့ ကန္ေတာ့ပါ၏။ ဧေတန သစၥဝေဇၨန- နက္မွန္ေသာသစၥာစကားေၾကာင့္၊ ေမ မမ -တပည့္ေတာ္အား၊ အဂံၢ- ျမတ္ေသာ၊ ဇယမဂၤလံ-ေအာင္ျမင္ျခင္းေကာင္းက်ိဳးမဂၤလာအျဖာျဖာသည္၊ ေဟာတု-စင္စစ္မေသြ ျပည့္စံုပါေစသတည္း။

သမၺဳေဒၶ(၆)မ်ိဳး ဘုရားရွိခုိးျပီး၏။

သမၺဳေဒၶ (၆)မ်ိဳး ရြတ္ဆုိရျခင္းအက်ုိဳးသြား

သမၺဳေဒၶဘုရားရွိခုိးသည္ အႏၱရာယ္က ကင္းရွင္း ေဘးရန္မွန္သမွ်ေဝး၏။ အတုိက္အခုိက္ အေႏွာက္အယွက္မွန္သမွ်လႊင့္စင္၏။ မိမိ၏စီးပြား၊ သားမယား၊ စည္းစိမ္ အုိးအိမ္ဥစၥာ၊ အသက္ဇိဝိတိေျႏၵ ရန္အေပါင္းမွပယ္ရွင္း၏။

သူခုိး ဓါးျပမ်ားလုယက္၊တုိက္ခိုက္မႈမွကင္းရ အခ်ဳပ္၊ ေႏွာင္အဖြဲ ့၊ ေထာင္ ၊ ရံုး ၊ ဂတ္ ၊ အမႈအခင္းေဘးမွလြတ္ေျမာက္၏။ ကုိယ္စိတ္ခ်မ္းသာစြာ အိပ္စက္ရျခင္း၊ ေကာင္းေသာအိမ္မက္ မက္ခြင့္ရျခင္း စေသာအက်ိဳးမ်ားသည္ မႏၱန္၏စြမ္းပကားျဖစ္၏။

သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ၾကီးကုိ ေစာင့္ေရွာက္ကုန္ေသာ ဂါထာေစာင့္ပုဂိၢဳလ္မ်ား၊ သမၼာေဒဝ နတ္ျမတ္နတ္ေကာင္းတုိ ့အား အခက္အခဲ, အၾကပ္အတည္း ရွိတုိင္းအဓိဌာန္ျပဳ ေစာင့္ေရွာက္မႈကုိ ေတာင္းခံၾကပါေလ။ မေသြမုခ် ေတာင္းတုိင္းျပည့္ဝၾကပါေစသတည္း။

မွတ္သားနာယူထိုက္ေသာ ဩ၀ါဒမ်ား

သာသနာေတာ္ သန္႕ရွင္းတည္တန္႕ ပ်ံ႕ပြားေရးအတြက္ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္က ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပ လုပ္ခဲ့တာ ပိဋကတ္ေတာ္ေတြမွာ အထင္ရွားရွိတယ္ အဲလိုပဲ သာသနာေတာ္ပ်က္စီေၾကာင္းတရားေတြကိုလည္း ဘုရားရွင္ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ျပီးသားပါ အဆိုးဆံုးက ဘုရားေဟာ မဟုတ္တာကို ဘုရားေဟာလုပ္ျခင္းပါပဲ။

အဓမၼ ကို ဓမၼ လို႕ေဟာေျပာေရးသားျခင္းမွန္သမွ်ဟာ သာသနာေတာ္ကို လုံး၀ဖ်က္ဆီးေနျခင္းပါပဲ ဒီေတာ့ အဓမၼ၀ါဒေတြကို တားဆီးဖို႕ ဘုရားအလိုေတာ္က် က်င့္သုံးေနထိုင္ၾကကုန္ေသာ သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္ၾကီးေတြက ေခတ္အဆက္ဆက္ အသက္နဲကဆက္ျပီး ဒီဘက္ ေခတ္အထိ သယ္ေဆာင္ေတာ္မူလာခဲ့ၾကတယ္ ဒါေပမဲ့ သာသနာေတာ္သန္႕ရွင္းတည္တံ့ျပန္႔ပြားေရးအတြက္ရဟန္ေတာ္ေတြတင္မက လူ ဥပါသကာ ဥပါသကီေတြမွာလည္းတာ၀န္ရွိတယ္လို႕ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က လမ္းညြန္မိန္ၾကားေတာ္မူခဲ့ျပီးျဖစ္တာကို သိျပီးျဖစ္ပါလွ်က္ ဥပကၡာျပဳကိုယ္နဲ႕မဆိုင္ေဘးထိုင္ေနေၾကးဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႕ဆီမွာ သာသနာေတာ္ၾကာရွည္ တည္ေနဖို႕ဆိုတာမလြယ္ဘူး ဒီေတာ့ေရွးဆရာေတာ္ၾကီးေတြရဲ႕ မွတ္ သားလိုက္နာဖြယ္ ဩ၀ါဒေတာ္ေတြကို ေကာက္ႏုတ္တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

၁၃၄၂ ခု - နယုန္လျပည့္ (28 – 5- 1980)

ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ကမာၻေအးကုန္းေျမ မဟာပါသဏ လိွဳင္ဂူေတာ္ၾကီး၌ အဘိဓဇမဟာ ရ႒ဂုရုႏွင့္ အဂၢမဟာပ႑ိတ ဘြဲ႕တံဆိပ္ေတာ္ ဆပ္ကပ္ပူေဇာ္ပြဲ အခမ္းနားတြင္ မႏၱေလးျမဳိ႕ မစိုးရိမ္ေက်ာင္းတိုက္ အဘိဓဇမဟာ ရ႒ဂရု ပ႒ာန္းဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱ ၀ိသုဒၶါဘိ၀ံသ မိန္႕ၾကားေတာ္မူသည့္ ဩသါဒကထာ ေကာက္နတ္ခ်က္။

ယခုသမၼဳတိရ သံဃာအဖြဲၾကီးက အဓိကလုပ္ငန္းၾကီးသုံးရပ္ကို ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္ -

(၁) သာသနာေတာ္သန္႕ရွင္းေရးလုပ္ငန္း။

(၂) သာသနာေတာ္တည့္တံ့ေရးလုပ္ငန္း

(၃) သသနာေတာ္ျပန္႔ပြားေရး လုပ္ငန္း ပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဟူ၍လုပ္ငန္းၾကီးသုံးရပ္ျဖစ္ပါတယ္။
ထိုလုပ္ငန္းၾကီးသုံးရပ္တြင္ အေရးၾကီးဆံုးလုပ္ငန္းကေတာ့ ပထမအခ်က္ ျဖစ္တဲ့ သာသနာေတာ္သန္႕ရွင္းေရးလုပ္ငန္းၾကီးပဲ ျဖစ္ပါတယ္ သာသနာေတာ္သန္႕ရွင္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရာမွာေတာ့ -

(၁) သံဃာတု၊ သံဃာေယာင္ေတြ ကြယ္ေပ်ာက္သြားေအာင္ ႏွင့္

(၂) တရားတု၊တရားေယာင္ေတြ ကြယ္ေပ်ာက္သြားေအာင္ေဆာင္ရြက္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။

သံဃာတု၊သံဃာေယာင္ေတြကေတာ့၊ ခုသာသနာ၀င္မွတ္တမ္းကို ျပဳလုပ္ျခင္းအားျဖင့္ ရာခိုင္ႏုံးအျပည့္ေလာက္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားမွာေသခ်ာ ပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ တရားတာ္ မဟုတ္ပါပဲလွ်က္ တရားတု တရားေယာင္မ်ားကို ေဟာၾကားေျပာဆိုေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ အဖြဲေတြခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြားေအာင္ သံဃာေတာ္ အရွင္သူျမတ္တို႕မွာ အလြန္ၾကီးေလးေသာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။

သာသနာေတာ္ပ်က္စီးျခင္း အေၾကာင္းထဲမွာ အဓမၼကိုဓမၼ၊ အ၀ိနယ ကို ၀ိနယ လို႕ေဟာေျပာေနသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားရွိးျခင္းပင္ ျဖစ္တယ္လို႕ ျမတ္စြာဘုရးရွင္က ေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ သာသနာေတာ္သန္႕ရွင္းေရးအတြက္ -

(၁) သံဃာတု၊ သံယာေယာင္ မ်ား မရွိေအာင္နဲ႕

(၂) တရားတု၊ တရားေယာင္မ်ား ေဟာေျပာေနၾကျခင္း မရွိေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကရမည္ျဖစ္ပါတယ္။

ဒုတိယအခ်က္ျဖစ္တဲ့ သာသနာေတာ္တည့္တံ့ေအာင္ကေတာ့ ဆရာေတာ္မ်ားသည္ ဂႏၳဓုရ ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ ၀ိပႆနာဓုရ ေသာ္လည္းေကာင္း ျဖည့္က်င့္ အားထုတ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္ဘုရား။

တတိယအခ်က္ျဖစ္တဲ့ သာသနာေတာ္ျပန္႔ပြားေအင္ကေတာ့ ဒီဃနိကာယ္၊ပါထိက၀ဂ္၊ သိဂ္ါေလာ၀ါဒ သုတ္မွာပါတဲ့ အတိုင္း အတိအက်ေဆာင္ရြက္ရန္ ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား။

သံဃာေတာ္မ်ား ေဆာင္ရြက္ရမည့္ ၀တၱရား (၆) ပါးထဲမွာ တရာေတာ္မ်ားကို ဒါယကာ၊ဒါယိကာမ မ်ားအား ေဟာၾကားညြန္ျပရမွာျဖစ္ပါတယ္ဘုရား။

ယခုအခါ ေရွးရိုးၾကီးအတိုင္း မိမိထံပူေဇာ္လာတဲ့ လူေတြကိုသာ တရားေဟာေနရုံမွ်နွင့္ မျပီးပါ တရာေတာ္ကို အိမ္တိုင္း အိမ္တိုင္း အေရာက္ပို႕မွ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ သို႕မွသာျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားတဲ့ တရားစစ္ တရားမွန္ကို သိနားလည္ၾကမွာျဖစ္ပါတယ္။ ယခုအခါ မိရိုဖလာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားပင္လွ်င္ ဘုရားဂုဏ္၊ တရားဂုဏ္၊ သံဃဂုဏ္ေတာ္ မ်ားေလာက္ကိုမွ မသိသူေတြအလြန္ေပါမ်ားေနပါတယ္၊ အဲဒီေတာ့ အေျခခံကစျပီး အဆင့္ ဆင့္နားလည္ေအာင္ အိမ္ေပါက္ေစ့ ေဟာၾကားရန္အခ်ိန္ ေရာက္ေနပါျပီလို႕ ေလွ်ာက္ထားလိုပါတယ္ဘုရား။


ဒါဟာ မွတ္သားေလာက္တဲ့ ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႕ ဩ၀ါဒေတာ္ထဲက ေကာက္နတ္ခ်က္အခ်ဳိ႕ ျဖစ္ပါတယ္ ဒီမွာ က်ေနာ္တို႕ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာကို ေျပာျပီးသား မိန္႔ေတာ္မူျပီးသားပါ၊ က်ေနာ္တို႕ လူေတြဘက္က အေတာ္ခက္တယ္ နာမယ္ၾကီးပီးေရာ ဆိုျပီး နာမယ္ၾကီးတဲ့သူေတြေနာက္ တေကာက္ေကာက္လိုက္ျပီးေနတယ္။တရားနာၾကျပီတဲ့ မွားလားမွန္လား ေသခ်ာမသိ ၊သိေအာင္လည္းမၾကိဳးစား အဲလိုျဖစ္ေနတယ္၊ မသိရင္တကယ္တတ္တဲ့ဆရာေတာ္ၾကီးေတြဆီ ေမးပါျမန္းပါနာယူပါ၊တရားနာလာတဲ့ ဒကာကို
ႏွင္ထုတ္တဲ့ ဆရာေတာ္ ဗမာျပည္မွာမရွိပါ တျခား ဘယ္ေနရာမွ လည္း ရွိမွာ မဟုတ္ပါ၊ဒါေပမဲ့တရားအေၾကာင္း သာသနာေတာ္အေၾကာင္း မဟုတ္ပဲတျခားအေၾကာင္း ဆိုရင္ေတာ့ အခ်ိန္ကုန္ခံျပီးနားမေထာင္ေသာ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ား ကို ဖူးေတြ႔ခဲ့ ဘူး ပါတယ္။

ဒါ လည္း ပဋိပတ္အလုပ္ဖင့္မွာစိုးလို႕ပါ တရားအေၾကာင္းသာေမး နားမလည္တဲ့ဟာသာေမး ဘုရားအလိုေတာ္က် ဘာလဲဆိုတာ ျဖန္းျဖန္းကြဲ ေျဖၾကပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္တို႕လူေတြဖက္က အားနည္းခ်က္က အဆန္းၾကိဳက္တာပါပဲ ၊တရားဆိုမဆန္းနဲ႕တဲ့ဗ်ာ၊ ေလာဘကင္းေၾကာင္း ေဒါသကင္းေၾကာင္း ေမာဟကင္းေၾကာင္း ျဖစ္တဲ့ ဘုရားရဲ႕တရားေတာ္ကို ေလာဘနဲ႕စတင္ခ်ည္းကပ္မိမွေတာ့ …ေနာက္ဆက္တြဲက.. ဘာေတြျဖစ္လာမလဲေလ….။


မွတ္ခ်က္ ။ ။ ဆရာေတာ္ၾကီး၏ ဩ၀ါဒေတာ္ အျပည့္စုံကို နာၾကားဖတ္ရွဳလိုသူမ်ား ဆရာၾကီးဓမၼေဃာသက ဦးေမာင္ေမာင္၏ သံဃာအားဘုရားယုံခဲ့ သည္ က်မ္းစာဒုတိယတြဲ တြင္ဖတ္ရွဳနိုင္ပါသည္ခင္ဗ်ား။

ေလးစားစြာျဖင့္ ဥပသကာ

ျငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ။

ရွိခုိးပူေဇာ္ၿခင္းႏွင္႔ ဗုဒၶဘာသာ

အရာရာတုိင္းတြင္ အသြင္သဏၭာန္ႏွင္႔ အႏွစ္သာရဟူ၍ ရွိၾကသည္ ။ အသြင္သဏၭာန္သည္ အႏွစ္သာရကုိ ပုံေဖာ္ေဆာင္ၾကဥ္း ေပးရသလုိ ၊ အႏွစ္သာရသည္ အသြင္သဏၭာန္တည္ရွိမႈအား အဓိပၸါယ္ ၿပည္႔၀ေစေပသည္ ။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ တစ္စုံတစ္ရာကုိ အကဲခတ္တန္းဖုိး ၿဖတ္မည္ ဆုိပါလွ်င္ အသြင္သဏၭာန္ေရာ အႏွစ္သာရကုိပါ ၿခံဳငုံမိရန္ အေရးၾကီးလွေပသည္ ။ လူသားတုိ႔၏ ဘ၀တစ္ခုလုံးႏွင္႔ သက္ဆုိင္ေသာ ယုံၾကည္ကုိးကြယ္မႈ တုိ႔အား ေလ႔လာဆန္းစစ္မႈၿပဳရာတြင္လည္း အသြင္သဏၭာန္မွ်ကုိသာ ၾကည္႔ၿပီး အႏွစ္သာရ၏ တန္ဖုိးကုိ အကဲၿဖတ္၍ မရႏိူင္သည္ကုိ လူသားတုိင္း အေလးဂရုၿပဳအပ္ေပသည္ ။ ဗုဒၶဘာသာသည္ ကမၻာ႔လူသားထု တစ္ရပ္လုံး ကုိးကြယ္အားထားရာ ဘာသာၾကီး ေလးခုအနက္မွ တစ္ခုအပါအ၀င္ ၿဖစ္သည္႔အေလ်ာက္ သုေတသီတုိ႔က ဘက္စုံေထာင္စုံမွ ေလ႔လာစူးစမ္းမႈမ်ားၿပဳလုပ္ခဲ႔ၾကရာ အခ်ိဳ ႔မွာအေပၚယံ အသြင္သဏၭာန္မွ်ကုိသာၾကည္႔ၿပီး ဗုဒၶဘာသာ၏ တန္ဖုိးကုိ အကဲၿဖတ္ၾက ၊ စာအုပ္စာတမ္းမ်ား ေရးသားၿပဳစု ၾကသည္မ်ားလည္း ရွိသည္ ။ ထုိသုိ႔အကဲၿဖတ္သူမ်ားထဲတြင္ ဗုဒၶဘာသာ၏ အႏွစ္သာရကုိ သိနားလည္ၿခင္းမရွိသူအခ်ိဳ ႔က ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔၏ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ ရွိခုိးပူေဇာ္သည္႔ အေလ႔အထကုိ ရုပ္ထုကုိးကြယ္မႈ အၿဖစ္ အစဥ္တစုိက္ေ၀ဖန္ ရႈတ္ခ်ခဲ႔ၾကသည္ ။ ယင္းအေလ႔အထသည္ သူတုိ႔ အၿမင္တြင္ အဓိပၸါယ္မဲ႔ေကာင္း မဲ႔ေနေပလိမ္႔မည္ ။ သုိ႔ရာတြင္ ဘာသာတရားအဆုံးအမႏွင္႔အညီ ၿမင္႔ၿမတ္ေသာ ဘ၀တစ္ခုအားမည္သုိ႔ ေဆာက္တည္ ရမည္ကုိ သင္ၾကားၿပသေပးခဲ႔သည္႔ ဆရာသခင္ေက်းဇူးရွင္ တစ္ဦးအား အရုိအေသေပး ဂါရ၀ၿပဳၿခင္း၏ ထူးၿခားခ်က္ကုိကား သိနားလည္ၿခင္း မရိွၾကေခ် ။ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္တုိ႔အား ရွိခုိးပူေဇာ္သည္႔ အေလ႔အထသည္ ဗုဒၶ၏ သစၥာဥာဏ္ ၊ ပါရမီ ၊ အသိပညာ ၊ ဂုဏ္ေက်းဇူး မ်ားႏွင္႔ လူသားတုိ႔ေကာင္းက်ဳိးအတြက္ ၿမင္႔ၿမတ္ေသာ စြန္႔လႊတ္မႈတုိ႔အား အသိအမွတ္ၿပဳ ေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္းၿပသသည္႔ နည္းလမ္းတစ္ရပ္သာ ၿဖစ္သည္ ။ အဆုိပါ အေၾကာင္းတရားတုိ႔အား သိနားလည္မႈမရွိသည္႔အတြက္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္မ်ား ထုလုပ္ပူေဇာ္ၿခင္းအေပၚ ေ၀ဖန္ေၿပာဆုိ ေရးသားၾကၿခင္း ၿဖစ္သည္ ။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး အေနႏွင္႔ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ တစ္ဆူအားပူေဇာ္ဂါရ၀ၿပဳၿခင္းသည္ မၿဖစ္မေနလုပ္ေဆာင္ ရမည္႔ကိစၥေပေလာဟုၿပန္လည္ သုံးသပ္ၾကည္႔သင္႔ေပသည္ ။ ဆင္းတု ၊ ရုပ္ပြားေတာ္တုိ႔သည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အၿဖစ္ခံယူေရးအတြက္ မရွိမၿဖစ္လုိအပ္ခ်က္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္အား ပူေဇာ္ဂါရ၀ၿပဳၿခင္းသည္ အဓိပၸါယ္ရွိၿပီး အက်ဳိးယုတ္စရာ မရွိသည္႔ ယုံၾကည္ကုိးကြယ္မႈဆုိင္ရာ အေလ႔အထတစ္ရပ္သာ ၿဖစ္ေပသည္ ။ ၿမင္႔ၿမတ္စင္ၾကယ္ေသာ ဘာသာတရားတစ္ခုအား ေ၀ဖန္ရႈတ္ခ်ရန္အလုိ႔ငွာ အဘယ္႔ေၾကာင္႔ ဤကိစၥကုိ ေ႔ရွတန္းတင္ အသုံးခ်ေနၾကသည္ဆုိၿခင္းကုိ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအဖုိ႔ နားလည္ရန္ခက္ခဲလွေပသည္ ။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔က ရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူၿဖင္႔ ကုိယ္စားၿပဳထားသည္႔ သူတို႔၏ ဆရာသခင္အားပူေဇာ္ဂါရ၀ၿပဳၿခင္းသည္ လူ႔ေဘာင္ အဖြဲ႔အစည္း၏ ကုိယ္႔က်င္႔တရား ဆုိင္ရာမူ၀ါဒ တစ္စုံတစ္ရာႏွင္႔ တစ္ပါးသူတုိ႔၏ လြတ္လပ္ၿငိမ္းခ်မ္း ေပ်ာ္ရႊင္မႈအား ထိပါးခ်ဳိးေဖာက္ရာေရာက္ေနပါသေလာ ။ အကယ္စစ္စစ္ ဗုဒၶၿမတ္စြာသည္ ပကာသနလႊမ္းေသာ ဘာသာေရးအခမ္းအနားမ်ားက်င္းပရန္ မည္သည္႔အခါကမွ်အဆုိမၿပဳခဲ႔ပဲ ဓမၼကုိၿဖန္ၿဖဴးရန္ႏွင္႔ မွန္ကန္ၿမင္႔ၿမတ္ေသာဘ၀တစ္ခုအား ေဆာက္တည္ေရး လမ္းစဥ္တုိ႔ကုိ ညႊန္ၿပရန္သာ အာရုံစုိက္ခဲ႔ေပသည္ ။ ဗုဒၶၿမတ္စြာသက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိစဥ္အခါက ဗုဒၶ၏ေနာက္လုိက္ သံဃာေတာ္မ်ားအား ဗုဒၶ ကုိယ္စား ရုပ္ပြားဆင္းတုမ်ားထုလုပ္ကုိးကြယ္ ၾကရန္လည္းမည္႔သည္႔ အခါကမွ် တုိက္တြန္းမႈမၿပဳခဲ႔ေပ ။ ဗုဒၶၿမတ္စြာ ပရိနိဗၺာန္ၿပဳၿပီးေနာက္ အနည္းဆုံး ရာစုသုံးစုခန္႔ၾကာမွ ဗုဒၶ၏ေနာက္လုိက္ သံဃာေတာ္မ်ားက အရုိအေသၿပဳစရာ အထိမ္းအမွတ္အၿဖစ္ ဗုဒၶကုိယ္စား ရုုပ္ပြားေတာ္မ်ား ထုလုပ္ခဲ႔ၾကၿခင္း ၿဖစ္ေပသည္ ။ ရုပ္ပြားေတာ္မ်ားက ဗုဒၶ၏ ၿပီးၿပည္႔စုံေသာ ၿဖဴစင္မႈ ၊ ဂရုဏာတရား ၊ ပညာဥာဏ္ ႏွင္႔ လူယဥ္ေက်းတုိ႔ အေလးထားပူေဇာ္ၿခင္းကုိ ခံယူထုိက္ေသာ ၿမင္႔ၿမတ္သည္႔ အရည္အေသြးမ်ားအား ကုိယ္စားၿပဳလ်က္ရွိသည္ ။ မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္တုိ႔သည္ ကမၻာ႔အႏုပညာရွင္တုိ႔ စြမ္းေဆာင္ခဲ႔သည္႔ အလွပဆုံး ၊ အေကာင္းမြန္ဆုံး လက္ရာတုိ႔အနက္ တစ္ခုလည္းၿဖစ္ေပသည္ ။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မဟုတ္ေစကာမူ ဘာသာေရးအစြဲအလမ္း မၾကိးသူတစ္ခ်ိဳ႕မွာမူ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္တုိ႔က ၾကည္ညဳိသူ၏ စိတ္ဘ၀င္တြင္ နက္ရႈိင္းေသာတည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈကုိ ဖန္တီးေပးႏူိင္စြမ္းရွိေၾကာင္း သိရွိၾကသည္ ။ သုိ႔ၿဖစ္ရာ သူတုိ႔၏ ေနအိမ္ ၊ ရုံးခန္းစသည္တုိ႔တြင္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္မ်ားကုိ အၿမတ္တႏူိးထားေလ႔ရွိၾကသည္ ။ ထုိသုိ႔လူ႔စိတ္အာရုံကုိ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ေပးစြမ္းႏူိ္င္သည္႔ ရုပ္ပြားေတာ္မ်ားအား မိမိတုိ႔ အနီး၀န္းက်င္တြင္ ထားရွိဖူးေၿမွာ္ အာရုံၿပဳၿခင္းသည္ က်န္းမာေရးအတြက္လည္း တန္ဖုိးရွိေသာ လုပ္ရပ္တစ္ခုပင္ ၿဖစ္သည္ ။ အၿခားတစ္ဖက္တြင္ကား အမည္ခံ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အခ်ိဳ႔သည္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ ထုလုပ္ကုိးကြယ္မႈအား ဗုဒၶ၀ါဒ၏ အေရးၾကိးဆုံး အႏွစ္သာရ အၿဖစ္ သေဘာထားကာ သူတုိ႔၏ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ လႈပ္ရွားမႈအားလုံးကို ဤၾကည္ညဳိကိုင္းရႈိင္းမႈဆုိင္ရာ အသြင္ သဏၭာန္၌သာ အဓိကဗဟုိၿပဳ အားထားေနၾကသည္ကိုလည္း ေတြ႔ရေပသည္ ။ ထုိသူတုိ႔ကုိမူ ရုပ္တုဆင္းတု ကုိးကြယ္သူမ်ားမဟုတ္ပါဟု ၿငင္းဆုိ ေၿပာၾကားရန္ခက္လွေပသည္ ။ ထုိသူတုိ႔သည္ ဒဏၰာရီဆန္ေသာ ယုံၾကည္မႈမ်ားကုိ အသိတရားကင္းမဲ႔စြာ တီထြင္ခဲ႔ၾကသည္ ။ ဗုဒၶၿမတ္စြာ၏ မ်က္ႏွာေတာ္အသြင္အၿပင္ ၊ လက္ဟန္ေၿခဟန္ ၊ မ်က္လုံးႏွင္႔ ဦးေဆာင္းေတာ္တုိ႔ကုိ ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိးၿဖင္႔ ထုလုပ္ၾကသည္ ။ မဟာလူသားတည္းဟူေသာ ၿမတ္ဗုဒၶဘုရားရွင္ကုိ ေကာင္းကင္ဆန္ေစခဲ႔သည္ ။ တန္ခုိးရွင္ ၊ ဖန္ဆင္းရွင္နတ္ဘုရားအသြင္ သုိ႔ေၿပာင္းေစခဲ႔ၾကသည္ ။ ယင္းရုပ္ပြားေတာ္မ်ားထံတြင္ ဆုေတာင္း ပတၱနာၿပဳၿခင္းၿဖင္႔ သူတုိ႔၏ ေလာကီေရးရာ လုိအပ္ခ်က္မ်ား ၿပည္႔၀လာလိမ္႔မည္ဟု စိတ္ကူးယဥ္ေနၾကသည္ ။ ထုိရုပ္ပြားေတာ္မ်ားသည္ ယင္းတုိ႔ကုိတီထြင္ ထုလုပ္ကိုးကြယ္ သူတုိ႔၏ အသိဥာဏ္ေခါင္းပါးမႈ ႏွင္႔ ကစဥ္႔ကလ်ား ၿဖစ္ေနသည္႔ စိတ္ေနသေဘာထားတုိ႔၏ ေရာင္ၿပန္ဟပ္မႈမွ်သာၿဖစ္ေပသည္ ။ ယခုအခ်ိန္အခါသည္ ဓမၼအစစ္အမွန္ကုိအေလးအနက္ထား အာရုံၿပဳလ်က္ အဆုိပါရုပ္ပြားေတာ္မ်ားအေပၚ အစြဲအလမ္းၾကီးမႈမ်ားကုိ ေလွ်ာ႔ခ်ရမည္႔ကာလ ၿဖစ္ေပသည္ ။ ကုိးကြယ္ယုံၾကည္သူတုိ႔၏ စုေ၀း၀တ္ၿပဳရာ ဗဟုိခ်က္မအၿဖစ္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္မ်ားအား ထိန္းသိမ္းသြားရေပမည္ ။ ယင္းသုိ႔ၿပဳႏူိ္င္မည္ဆုိလွ်င္ ဗုဒၶ၀ါဒ၏ ေကာင္းၿမတ္ေသာ ဂုဏ္သတင္းကုိ ဆက္လက္ထိ္န္းသိမ္းသြားႏူိင္ေပလိ္မ္႔မည္ ။ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔သည္ မိမိတုိ႔၏ရုိးရာ ယဥ္ေက်းမႈ အစဥ္အလာကုိထိန္းသိမ္းရင္း ဗုဒၶ၀ါဒအား ခံယူက်င္႔သုံးသြားႏူိင္ပါသည္ ။ သုိ႔ေသာ္မိမိတုိ႔၏ မိရုိးဖလာ ဓေလ႔ထုံးတမ္းမ်ားကုိ ဗုဒၶ၀ါဒ အတြင္းသြပ္သြင္းၿခင္းၿဖင္႔ အရုိးကုိ အရြက္ဖုံးေစရန္ကား မၿပဳအပ္ေပ ။ အဘယ္႔ေၾကာင္႔ဆုိေသာ မိရုိးဖလာဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားက သူတုိ႔၏လူမ်ဳိးဓေလ႔ထုံးတမ္းႏွင္႔ သက္ဆုိင္ေသာ ပြဲလမ္းသဘင္အခမ္းအနားမ်ားအား သားစဥ္ေၿမးဆက္ ခံယူက်င္းပၾကသည္ကုိ ဘာသာၿခားတုိ႔က ဗုဒၶ၀ါဒ၏ လမ္းညႊန္မႈအရ ၿပဳလုပ္ေနသည္ဟု လြဲမွားစြာမွတ္ယူတတ္ၾကေသာ ေၾကာင္႔ၿဖစ္သည္ ။ ဘာသာေရးအယူသီးသည္႔ အစြန္းေရာက္ဘာသာၿခားအဖြဲ႔အစည္း အခ်ိဳ႔ကလည္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ပညာမဲ႔တုိ႔အား သူတုိ႔၏ဂုိဏ္းဂဏအတြင္းသုိ႕႔ ကူးေၿပာင္း၀င္ေရာက္လာေစရန္ ရည္ရြယ္ကာ ပရိယာယ္ဆင္လ်က္ဗုဒၶ၀ါဒအား သေရာ္ေလွာင္ေၿပာင္ ေ၀ဖန္ရႈတ္ခ်မႈၿပဳရာတြင္ ယင္းအေၿခအေနအား အသုံးခ်အၿမတ္ထုတ္ေလ႔ရွိၾကသည္ကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ သတိၿပဳအပ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ အဆုိပါအခမ္းအနား ပြဲလမ္းသဘင္မ်ားကုိ ရုိးရာ ဓေလ႔ထုံးစံ၏ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ အၿဖစ္က်င္းပလုိသူမ်ားအေနၿဖင္႔ ဗုဒၶ၀ါဒ ႏွင္႔ေထြးေရာယွက္တင္မၿဖစ္ေစရန္ ယင္းတုိ႔ကုိဗုဒၶဘာသာ ဘုရားေက်ာင္းကန္တုိ႔၏ ၿပင္ပတြင္သာက်င္းပသင္႔သည္ ။ ဗုဒၶ၀ါဒကုိလူထုအၾကား အထင္အၿမင္လြဲမွားမႈႏွင္႔ ထိပါးဖ်က္ဆီးမႈကုိ ဖန္တီးႏိူင္ရန္ အခြင္႔သာေစမည္႔ အဆုိပါအေလ႔အထမ်ားအား ခြင္႔မၿပဳမိရန္ သတိၾကီးစြာထားၾကရမည္ ။ ေဒသတစ္ခု လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးတြင္ ေရွးကာလကပင္ အၿမစ္တြယ္တည္ရွိခဲ႔ေသာ မိရုိးဖလာ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ႔ထုံးတမ္းတစ္ရပ္ေၾကာင္႔ ကုိးကြယ္ရာ ဘာသာတရားအေပၚ အထင္အၿမင္ လြဲမွားေစၿခင္းသည္ မိမိတုိ႔ယုံၾကည္ကုိးစားရာ ဘာသာတရား အဓြန္႔ရွည္စြာ တည္႔တံၿပန္႔ပြားေရးအတြက္ ၾကီးမားေသာ အႏ ၱရာယ္တစ္ခုၿဖစ္သည္ဆုိၿခင္းကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အေလးဂရုၿပဳသင္႔ေၾကာင္းေရးသား တင္ၿပလုိက္ရပါေတာ႔သည္ ။ ၀င္းသိန္းဦးေရးသားသည္႔ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ အမွန္တကယ္ ယဥ္ေက်းၾကၿပီေလာ ႏွင္႔ ဓမၼစာစုမ်ား ဆုိသည္႔စာအုပ္မွ ကုိးကားေရးသားၿခင္းၿဖစ္သည္ ။

ဗုဒၶဟူသည္

သဗၺညဳတဗုဒၶ၊ပေစၥကဗုဒၶ၊ အႏုဗုဒၶ ဟု ဗုဒၶ သုံးမ်ိဳးရွိ၏။အႏုဗုဒၶဟူသည္ အဂၢသာဝက၊
မဟာသာဝက၊ ပသတိသာဝကတုိ ့ကုိေခၚသည္။တစ္နညး္အားျဖင့္ သဗၺညဳဗုဒၶ၊ပေစၥကဗုဒၶ၊
စတုသစၥ ဗုဒၶ၊သုတဗုဒၶဟု ဗုဒၶေလးမ်ိဳးရွိ၏။ရဟႏ ၱာ အရွင္ျမတ္အားလုံးကုိ စတုသစၥဗုဒၶ ဟု ေခၚသည္။ ပရိယတၱိ၊ပဋိပတၱိ ဗဟုသုတရွိသူ၊သုတမယဉာဏ္ျဖင့္ သိထုိက္ေသာ ခႏၶာအစရွိေသာ တရားတုိ ့ကုိ သိေသာသူကုိ သုတဗုဒၶဟုေခၚသည္။
ဗုဒၶဟူေသာ ပါဠိ ဘုရား၊ ပညာရွိသုခမိန္၊အသိဉာဏ္ဟု အနက္သုံးမ်ိဳးထြက္သည္။ ဘုရားရွင္သည္ သစၥာေလးပါးတရားတုိ ့ကုိ ကုိယ္ေတာ္တုိင္သိေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶဟု အမည္တြင္သည္။ တနည္း ေဝေနယသတၱဝါတုိ ့ကုိ သစၥာေလးပါးသိျမင္ေအာင္ ေဟာေျပာျပသေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶဟု အမည္ရသည္။ တနည္း တစ္ေၾကာင္းတည္းေသာ နိဗၺာန္ခရီးသုိ ့ၾကြသြားေတာ္မူတတ္ေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶဟု အမည္ရသည္။ တနည္း အိပ္ေသာေယာက်ာ္း ႏိုးေသာလားသုိ ့ ကိေလသာေတြႏွင့္အိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွ ႏုိးၾကားလာေသာေၾကာင့္ဗုဒၶအမည္ရေတာ္မူသည္။တစ္နည္းဝဋ္ျမစ္ႏွစ္ပါးကုိထုတ္ေဆာင္ႏႈတ္ပယ္တတ္ေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶအမည္ရေတာ္မူသည္။
တစ္နည္း ပစၥဳပၸန္ေကာင္းက်ိဳး၊တမလြန္ေကာင္းက်ိဳး ႏွစ္မ်ိဳးလုံးကုိ ထတ္ေဆာင္ေဖာ္ျပေတာ္မူ ေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶအမည္ရေတာ္မူသည္။

ဗုဒၶဘာသာဟူသည္
ဗုဒၶက ဘုရား၊ ဘာသာက စကား၊ ဗုဒၶဘာသာဟူသည္ မုခ်အားျဖင့္ ဘုရားစကားေတာ္ျဖစ္သည္။ ဘုရားစကားေတာ္က ပိဋကတ္သုံးပုံ၊ဓမၼကၡႏၶာ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ ျဖစ္သည္။တစ္နည္း ဘုရားစကားေတာ္က မေကာင္းမႈေရွာင္၊ ေကာင္းမႈေဆာင္၊ စိတ္ကုိျဖဴေအာင္ထား ဟူေသာသုံးခြန္းသာ ျဖစ္သည္။ ထုိဘုရားစကားေတာ္တုိ ့ကုိ ယုံၾကည္ေလးစား၊လုိက္နာက်င့္ေဆာင္ေသာဗုဒၶဘာသာဝင္တုိ ့ကုိ ဗုဒၶဘာသာဟုေခၚၾကသည္။

ဗုဒၶဘာသာႏွစ္မ်ိဳး(ေထရဝါဒ၊ မဟာယာန)
ဗုဒၶဘာသာသည္ အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ ႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္။ ေထရဝါဒ ႏွင့္ မဟာယာနဟူ၍
ျဖစ္သည္။ ေထရဝါဒက ဘုရားေဟာပိဋကတ္ကုိ မြမ္းမံျပင္ဆင္မႈ ့မရွိဘဲ လုိတုိးပုိေလွ်ာ ့မလုပ္ဘဲ
ဘုရားေဟာမူရင္းအတုိင္း ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္လက္ခံက်င့္သုံးသည္။ မဟာယာနက ဘုရား
ေဟာပိဋကတ္ကုိ ေခာတ္အခါႏွင့္ေလ်ာ္ညီေအာင္သူ ့အရပ္ႏွင့္ သူ ့ဇာတ္ လုိက္ဖက္ေအာင္ ျပင္
ဆင္ျဖည့္စြက္ လုိတုိးပုိေလွ်ာ့လုပ္ကာ က်င့္သုံးသည္။ ေထရဝါဒပိဋကတ္ကဘုရားေဟာမူရင္း
ေအာ္ရီဂ်င္နယ္စစ္စစ္ျဖစ္သည္။ မဟာယနပိဋကတ္က ျဖတ္ညွပ္ဆက္လုပ္ထားသည္။
ေထရဝါဒက နိေရာဓခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာကုိ ဦးတည္သည္။ မဟာယနက ျဖစ္ျခင္း၊ စည္ပင္တုိးပြားျခင္း
ကုိဦးတည္သည္။ ေထရဝါဒနိဗၺာန္က အေဝဒ ယိတသုခ-ခံစားမႈ ့မဲ့ခ်မ္းသာ ျဖစ္သည္။
မဟာယန၏နိဗၺန္က ေဝဒယိတသုခ-ခံစားမႈ ့ ခ်မ္းသာျဖစ္သည္။

ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာေလးမ်ိဳး
မိမိတုိ ့ဗုဒၶဘာသာကုိ ခြဲမည္ဆုိလွ်င္ေလးမ်ိဳးခြဲႏွိုင္သည္။ မူႀကိဳဗုဒၶဘာသာ၊မူလတန္း
ဗုဒၶဘာသာ၊အလယ္တန္းဗုဒၶဘာသာႏွင့္ အထက္တန္းဗုဒၶဘာသာဟူ၍ ျဖစ္ည္။
မူႀကိဳဗုဒၶဘာသာ
မိရုိးဖလာဗုဒၶဘာသာ၊ သဒၶါဗုဒၶဘာသာ၊ယုံၾကည္မႈ ့ကုိကြယ္မႈ ့ေတြေရာေနေသာ အုတ္
အေရာေရာ၊ေက်ာက္အေရာေရာ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားသည္ မူႀကိဳဗုဒၶဘာသာမ်ား ျဖစ္သည္။
ဂါထာေတြ၊ မႏ ၱာန္ေတြ၊ ယၾတာေတြ၊ ဓာတ္ေတြ၊ နတ္ေတြ၊ ဘုိးေတာ္မယ္ေတာ္ေတြ၊ ေရာေႏွာေန
ေသာ ဗုဒၶဘာသာသည္ မူႀကိဳဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္သည္။ မူႀကိဳဗုဒၶဘာသာသည္ ေလယူရာယိမ္းတတ္သည္။သူတုိ ့အသိအျမင္ကမႈန္ဝါးဝါး၊ ေဝဝါးဝါးသညျဖစ္သည္။ အာဟာရခ်ိဳ ့တဲ့ေသာကေလးကဲ့သုိ ့ ဗုဒၶဘာသာအသိအျမင္အာဟာရခ်ိဳ ့တဲ့ေနသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
မူလတန္းဗုဒၶဘာသာ
မူလတန္းဗုဒၶဘာသာသည္ ကုိးကြယ္ရာသုံးမ်ိဳး၊ ယုံၾကည္ရာေျခာက္မ်ိဳး၊ အားကုိးရာ
ေလးမ်ိဳး၊ လုပ္ေဆာင္စရာက်င့္ဝတ္သုံးမ်ိဳး ရွိသည္။ကုိးကြယ္ရာသုံးမ်ိဳးကား ဘုရား၊တရား၊ သံဃာ
ျဖစ္သည္။ဘုရားတရားသံဃာမွတပါး အျခားကုိးကြယ္လွ်င္ သရဏဂုံညိွဳးႏြမ္းသည္။သရဏဂုံညစ္ႏြမ္းသည္။ရတနာသုံးပါးထက္ အျခားတဖက္ကုိ အားသာ
သြားလွ်င္ သရဏဂုံပ်က္သည္။
မူလတန္းဗုဒၶဘာသာတုိ ့ယုံၾကည္ရမည့္ ေျခာက္မ်ိဳးကား ဘုရား၊တရား၊သံဃာ၊ ကုသုိလ္ကံႏွင့္ အကုသုိလ္ကံ၊ ကုသုိလ္ကံ၏ေကာင္းက်ိဳး၊အကုသုိလ္ကံ၏ဆုိးက်ိဳး၊ေရွ ့ဘဝ ေနာက္ဘဝ သံသရာျဖစ္သည္။ထုိေျခာက္မ်ိဳးမွတပါး မျခားယုံၾကည္ဖြယ္ရာမရွိ၊ေဗဒင္လဲ သူ ့ဟာနဲ ့သူ မွန္ခ်င္မွန္မည္၊ယၾတာလဲ သူ ့ဟာႏွင့္သူ မွန္ခ်င္မွန္မည္။ ယုံခ်င္လွ်င္ယုံလုိ ့ရပါသည္။
သုိ ့ေသာ္ ကံ ကံ၏အက်ိဳးႏွင့္ေတာ့ မေရာေလႏွင့္၊ေလာကီသားသည္ ေလာကီကိစၥႏွင့္ ကင္းႏိုင္
မည္မဟုတ္၊ေလာကီသားသည္ေလာကီကိစၥကုိအေလးထားသျဖင့္ ေလာကီကိစၥကုိသာ စိတ္ဝင္စားသည္။ ထုိ ့ေၾကာင့္ေလာကီကိစၥေတြကုိ လုံးဝမျပစ္ပယ္လုိ။ သုိ ့ေသာ္ဘာသာေရးႏွင့္ေတာ့ မေရာေလႏွင့္။ အထြတ္အျမတ္ကေတာ့ ရတနာသုံးပါးရွိသည္။ ရတနာသုံးပါးကုိေတာ့ ဘယ္အရာကမွေက်ာ္လုိ ့မရ၊ ဘယ္သူမွေက်ာ္လုိ ့မရ။
မူလတန္းဗုဒၶဘာသာမွာ အားကုိးစရာေလးမ်ိဳးရွိသည္။ ထုိေလးမ်ိဳးက ကံ၊ ဉာဏ္၊ ဝီရိယ၊
ပေယာဂတုိ ့ျဖစ္သည္။ ဘုရားေဟာသည့္ အတၱာဟိ အတၱာေနာ နာေထာ-မိမိသည္သာ
ကုိးကြယ္ရာဆုိတာ ဒါပဲျဖစ္သည္။ထုိေလးမ်ိဳးသည္သာ မိမိ၏ အားကုိးရာအစစ္ျဖစ္သည္။
ကံေကာင္းရမည္၊ဉာဏ္ေကာင္းရမည္၊ဝီရိယေကာင္းရမည္၊ ပေယာဂဟူသည္ မိမိ၏
လုပ္တတ္၊ကုိင္တတ္၊ေျပာတတ္၊ဆုိတတ္ ဆုိသည့္အရည္အခ်င္းျဖစ္သည္။ ေခာတ္ပညာေတြ
တတ္ထားျခင္းသည္ ပေယာဂေကာင္းဖုိ ့အေထာက္အကူျဖစ္သည္။ ပညာအဆင့္ျမင့္သေလာက္
ပေယာဂလည္း အဆင့္ျမင့္သည္၊ဆုိက္ကားနင္း၊ကားေမာင္း၊ေစ်းေရာင္းကစၿပီး မိမိတတ္ကြ်မ္း
သေလာက္ မိမိပေယာဂေကာင္းသည္။
ကံက အတိတ္ကံႏွင့္လက္ရွိပစၥဳပၸန္ကံ ႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္။ ပစၥဳပၸန္ကံဆုိတာ အလုပ္ပင္ျဖစ္
သည္။ ပေယာဂဆုိသည့္ ပညာေကာင္းေကာင္းတတ္ထားေလ အလုပ္ေကာင္းေလျဖစ္သည္။
အလုပ္ေကာင္းေလကံေကာင္းေလျဖစ္သည္။ အလုပ္ကလည္းေကာင္းရမည္။ ကုိယ္လုပ္သည့္
အလုပ္ကုိလည္း အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ အေကာင္းဆုံးစိတ္ေစတနာႏွင့္လုပ္ရမည္။ အေကာင္း
ဆုံးအစြမ္းအစကုိ ထုတ္ေဖာ္အသုံးျပဳလုပ္ကုိင္ရမည္။ အလုပ္ကံကုိထားလုိက္ေတာ့၊ပစၥဳပၸန္ကုိ
ေတာ့အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရမည္။
ဉာဏ္ေကာင္းဖုိ ့အတြက္ ပညာဗဟုသုတလုိသည္။ပညာဗဟုသုတေလ့လာလုိက္စားရ
မည္။သိခ်င္စိတ္တတ္ခ်င္စိတ္ရွိရမည္။ သိေအာင္တတ္ေအာင္ ဆည္းပူးအားထုတ္ရမည္၊မ်ားမ်ား
ေမးရမည္၊ အေမးအျမန္းထူရမည္။ စာမ်ားမ်ားဖတ္ရမည္၊ စာဆုိလွ်င္ေတြ ့သမွ်စာ အကုန္ဖတ္
သင့္သည္၊ ဉာဏ္ဆုိတာ တကယ္ဓမၼသေဘာေဆာင္သည့္ ဉာဏ္မဟုတ္၊ ေလာကီေရးရာ ႏွံ ့ႏွံ ့
စပ္စပ္ သိေသာ ဉာဏ္ကုိသာဆုိလုိသည္။ ေခတ္ေျပာေျပာရလွ်င္ ေခါင္းေကာင္းရမည္၊ဦးေႏွာက္
ေကာင္းရမည္။ ထုိ ့အတြက္ စာေပဗဟုသုတ ေလ့လာလုိက္စားရမည္။
မူလတန္းဗုဒၶဘာသာမွာ က်င့္စဥ္သုံးမ်ိဳးသာရွိသည္။ ဒါနျပဳရမည္၊ ဥပုသ္သီတင္းေဆာက္
တည္ရမည္၊တရားဘာဝနာ အားထုတ္ရမည္။ ဒါနျပဳတာကေလာဘနည္းဖုိ ့၊ေမတၱာအားေကာင္း
ဖုိ ့၊ ဥပုသ္သီတင္းေဆာက္တည္တာက ေဒါသနည္းဖုိ ့၊ကရုဏာအားေကာင္းဖုိ ့၊ ဘာဝနာအလုပ္
အားထုတ္တာက ေမာဟနည္းဖုိ ့၊ပညာအားေကာင္းဖုိ ့၊ၿခံဳလုိက္လွ်င္ေတာ့ ဒါနသီလဘာဝနာ
သုံးခုလုံးက ေလာဘေဒါသေမာဟေတြ နည္းပါးဖုိ ့၊ေခါင္းပါးဖုိ ့၊ကုန္ခမ္းဖုိ ့သာျဖစ္သည္။
ဒါနျပဳပါရဲ ၊သီလေစာင့္ပါရဲ ့၊ဘာဝနာပြားပါရဲ ့၊ထုိဒါနသီလဘာဝနာေတြက ေလာဘေဒါသ
ေမာဟ ပြားေၾကာင္းေတြျဖစ္ေနလွ်င္ ထုိက်င့္စဥ္ကေရာေနၿပီ၊ ထုိက်င့္စဥ္ကရႈပ္ေနၿပီ၊ ဘာသာေရးမႈိင္းတုိက္တယ္ဆုိတာ ထုိက်င့္စဥ္ေတြျဖစ္သည္။ ဘယ္ဘုရားဆုေတာင္းျပည့္သည္၊ဘယ္ဘုရား အိမ္ပင့္လွ်င္ လာဘ္ပြင့္သည္၊ ဘယ္ဘုရား ဘယ္လုိအဓိဌာန္ဝင္လွ်င္ ဘာေတြ
အဆင္ေျပမည္၊ ဘယ္အဓိဌာန္ပုတီး ဘယ္လုိစိပ္လွ်င္ ဘာေတြေကာင္းသည္၊ ထီေပါက္မည္၊
လာဘ္ဝင္မည္၊ ရာထူးတက္မည္၊ ေစ်းေရာင္းေကာင္းမည္၊ အိမ္ေရာင္းထြက္မည္၊ အေႂကြးေၾက
မည္၊ အေႂကြးျပန္ေတာင္းရမည္၊ စသည္ျဖင့္မက္လုံးေတြပါလာလွ်င္ ဘာသာေရးက လမ္းေခ်ာ္
သြားၿပီ၊ အုတ္ေရာေရာ၊ေက်ာက္ေရာေရာျဖစ္သြားၿပီ၊ ထုိေတာင္ကုိ မေက်ာ္ႏိုင္လွ်င္ မူႀကိဳကမတက္ေသး။

အလယ္တန္းဗုဒၶဘာသာ
မူလတန္းဗုဒၶဘာသာက ကမၼႆကတာသမၼာဒိ႒ိႏွင့္ ျပည့္စုံရသည္၊ ကံသာ
ကုိယ္ပုိင္ဥစၥာျဖစ္သည္ဟု ကံကုိသာ အဓိကထားလက္ခံယုံၾကည္ရသည္။ အလယ္တန္း
ဗုဒၶဘာသာက ဝိပႆနာသမၼာဒိ႒ိႏွင့္ျပည့္စုံရသည္။ တရားထုိင္ရမည္၊တရားမွတ္ရမည္၊
ရုပ္သေဘာ၊ နာမ္သေဘာ၊ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱသေဘာတုိ ့ကုိ သိျမင္ႏိုင္ေသာဉာဏ္ရရွိ
ေအာင္ ပြားမ်ားအားထုတ္ရမည္။
အထက္တန္းဗုဒၶဘာသာ
အထက္တန္းဗုဒၶဘာသာဟူသည္ မဂၢသမၼာဒိ႒ိႏွင့္ျပည့္စုံလုိ ့ သစၥာေလးပါးကုိ
သိျမင္ေသာ အရိယာပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ဝိပႆနာတရားကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္လုိ ့
ဝိပႆနာဉာဏ္ေတြ ျပည့္စုံေသာအခါ မဂ္ဉာဏ္သုိ ့ကူးသြားသည္။မဂ္ဉာဏ္ကုိရေသာအခါ
သစၥာေလးပါးကုိျမင္ေတာ့သည္။ ထုိအခါဗုဒၶဘာသာပန္းတုိင္ကုိ ေရာက္ေတာ့သည္။

ေအာက္တန္းမူလဗုဒၶဘာသာ၊
ကံကုိယ္ပုိင္ရွိ ျမင္သိေသခ်ာ၊
အလယ္ထင္လင္း ျမင္ရွင္းလကၡဏာ၊
အထက္တန္းေလးခန္း ျမင္သစၥာ။

အရွင္သံဝရာလကၤာရ
ဓမၼပိယဆရာေတာ္

သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္

သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ ဟာ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြနဲ႔ အေတာ္ပဲ အကၽြမ္းတ၀င္ရွိပါတယ္။ မိရိုးဖလာ ဗုဒၶဘာသာတုိ႔ရဲ့ လမ္းစဥ္အတိုင္း အဓိပၸါယ္မသိေပမဲ့ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ရြတ္ဆိုခဲ့ ပါတယ္။ ရြတ္ဆိုသေလာက္လည္း အက်ိဳးမ်ားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဓိပၸါယ္ကိုသိရင္ မိမိရြတ္ဆို ပြားမ်ားမႈမ်ားဟာ ပိုမို အက်ိဳးရွိမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သိရွိမွတ္သားထားတဲ့ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ရဲ့ အနက္အဓိပၸါယ္ကို ျဖန္႔ေ၀ေပးလုိက္ပါတယ္။

သမၺဳေဒၶ အဌ၀ီသဥၥ
ဒြါဒသဥၥ သဟႆေက။
ပဥၥသတ သဟႆာနိ
နမာမိ သိရသာမဟံ။

ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူကုန္ေသာ ဘုရားရွင္တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ တစ္ေသာင္းႏွစ္ေထာင္ကုန္ေသာ ဘုရားရွင္တုိ႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ငါးသိန္းကုန္ေသာ ဘုရားရွင္တုိ႔ကိုလည္းေကာင္း အကၽြႏု္ပ္သည္ ဦးေခါင္းရတနာျဖင့္ ရွိခိုးပါ၏။

အပၸကာ ၀ါဠဳကာ ဂဂၤ ါ
အနႏာၱ နိဗၺဳတာ ဇိနာ။
ေတသံ ဓမၼဥၥ သံဃဥၥ
အာဒေရန နမာမဟံ။

ဂဂၤ ါျမစ္အတြင္းမွာရွိၾကေသာ သဲလံုးတုိ႔က နည္းၾကပါေသး၏။ ပရိနိဗၺာန္ျပဳသြားၾကေသာ ဘုရားရွင္တုိ႔ကား ေရတြက္ပိုင္းျခား၍ပင္ မရႏိုင္ပါ။ ထုိမ်ားျပားလွေသာ ဘုရားရွင္တုိ႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ထုိဘုရားရွင္အားလံုးတုိ႔၏ တရားေတာ္တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ထိုဘုရားရွင္အားလံုးတုိ႔၏ တပည့္သံဃာေတာ္မ်ားကိုလည္းေကာင္း အကၽြႏု္ပ္သည္ ရိုေသစြာရွိခိုးပါ၏။

နမကၠရာ ႏုဘာေ၀န
ဟိတြာ သေဗၺ ဥပဒၵေ၀။
အေနက အႏ ၱရာယာပိ
၀ိနႆႏ ၱဳ အေသသေတာ။

ဤသို႔ ရွိခိုးပူေဇာ္ရေသာ ကုသိုလ္ကံေစတနာတို႔ေၾကာင့္ ခပ္သိမ္းေသာ ေဘးရန္တို႔ကို ပယ္ေဖ်ာက္ၿပီး တစ္ပါးမက မ်ားျပားလွသည့္ အႏ ၱရာယ္ဟူသမွ်တို႔သည္ အၾကြင္းအက်န္မရွိ ၾကြင္းမဲ့ဥႆံု ကင္းေပ်ာက္ပါေစကုန္သတည္း။

ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားဥိး

(The First Discourse of The Buddha)

တရားဦး ဓမၼစက္မွာ အႏွစ္သာရ (၃)ခ်က္ရွိပါတယ္။
၁။ ေရွာင္ရွားရန္ အစြန္းႏွစ္ဘက္၊
၂။ လုိက္နာရန္ အလယ္လမ္းႏွင္႔
၃။ ထုိးထြင္းသိျမင္ရာ သစၥာ(၄) ပါးတုိ႔ ျဖစ္ၾကပါတယ္။

သစၥာတရား ေလးပါး ရွိပါတယ္။
ဒီသစၥာတရား ေလးပါးကို တကယ္တမ္း မသိၾကလို႔ မက်င့္ႏိုင္ၾကလို႔ သတၱဝါေတြဟာ ဘဝအသစ္ အသစ္ေတြကို တြယ္တာၿပီး သံသရာႀကီးထဲမွာ တပင္တပန္း ေျပးလႊားက်င္လည္ေနၾကရရွာတယ္ဆို

တာ ဗုဒၶက သိေတာ္မူတဲ့အတြက္ ဗုဒၶ ပထမဆံုး ေဟာေျပာျပသတဲ့ ဓမၼစၾကာတရားေတာ္မွာ ဒုကၡသစၥာ၊ သမုဒယသစၥာ၊ နိေရာဓသစၥာ၊ မဂၢသစၥာ ဆိုတဲ့ သစၥာေလးပါးကို ထည့္သြင္း ၫႊန္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒုကၡသစၥာ (ဆင္းရဲျခင္းအမွန္) တရားကို မူတည္၍ ေဟာၾကားအပ္ေသာ ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ကား ဗုဒၶကိုယ္ေတာ္တိုင္ ပထမဆံုး ေဟာေျပာျပသည့္ တရားဓမၼ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆင္းရဲျခင္း၏ သေဘာအဓိပၸာယ္ကို အေျခခံသိရွိေအာင္ ရွင္းျပပါမယ္။

ဣဒံ ေခါပန ဘိကၡေဝ ဒုကၡံ အရိယ သစၥံ၊
ဇာတိပိဒုကၡာ၊ ဇရာပိဒုကၡာ၊
ဗ်ာဒိပိဒုေကၡာ၊ မရဏမၸိဒုကၡံ၊
အပၸိေယဟိ သမၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ၊
ပိေယဟိ ဝိပၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ၊
ယမၸိစၧံ နလဘတိ တမၸိဒုကၡံ၊
သံ ခိေတၱန ပၪၥဳပါဒါနကၡႏၶာ ဒုကၡာ။

(၁)
ဇာတိပိဒုကၡာ

အမိဝမ္းတြင္း၌ သေႏၶတည္ေနရျခင္း၊ ေမြးဖြားရျခင္းသည္ ဆင္းရဲ၏။ (ဗုဒၶ)
Birth is suffering.

(၂)
ဇရာပိဒုကၡာ

အိုမင္း ရင့္ေရာ္ရျခင္းသည္ ဆင္းရဲ၏။ (ဗုဒၶ)
Aging is suffering.

(၃)
ဗ်ာဓိပိဒုကၡာ

နာရျခင္းသည္ ဆင္းရဲ၏။ (ဗုဒၶ)
Sickness is suffering.

(၄)
မရဏမၸိဒုကၡံ

ေသျခင္းသည္ ဆင္းရဲ၏။ (ဗုဒၶ)
Death is suffering.
Sorrow and lamentation, pain, grief and despair are suffering.

(၅)
အပိေယဟိ သမၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ

မခ်စ္မႏွစ္သက္ေသာသူတို႔ႏွင့္ အတူတကြ ေပါင္းသင္းေနထိုင္ရျခင္းသည္ ဆင္းရဲ၏။ (ဗုဒၶ)
Association with the unpleasant is suffering.

(၆)
ပိေယဟိ ဝိပၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ

ခ်စ္ေသာသူတို႔ႏွင့္ ေကြကြင္းရျခင္းသည္ ဆင္းရဲ၏။ (ဗုဒၶ)
Dissociation from the pleasant is suffering.

(၇)
ယမၸိစၧံ နလမဘတိ တံပိ ဒုကၡံ

လိုခ်င္ ေတာင့္တအပ္သည္ကို မရျခင္းသည္ ဆင္းရဲ၏။ (ဗုဒၶ)
Not to get what one wants is suffering.

ဒါဟာ ဗုဒၶတရားရဲ႕ မူလ အေျခခံအေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ ဆင္းရဲျခင္း အမွန္တရား (ဒုကၡသစၥာ)ရဲ႕ သေဘာပါပဲ။

သစၥာေလးပါးကို ရွင္းျပပါမယ္

(၁) ဒုကၡသစၥာ
The Noble True of suffering.

ေမြးဖြားျခင္း ဆင္းရဲ၊ အိုရျခင္း ဆင္းရဲ၊ နာရျခင္း ဆင္းရဲ၊ ေသရျခင္း ဆင္းရဲ၊ ဝမ္းနည္းရျခင္း၊ ပူပန္ရျခင္း၊ နာၾကည္းရျခင္း၊ ေၾကကြဲရျခင္း ဆင္းရဲႏွင့္ လိုခ်င္ ေတာင့္တရာ မရ၍ ဆင္းရဲျခင္း ဆိုၿပီး အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ဆင္းရဲျခင္း အေၾကာင္းတရား ငါးမ်ိဳးကို ဒုကၡသစၥာလို႔ ေခၚပါတယ္။

(၂) သမုဒယသစၥာ
The Noble True of the origin of suffering.

ဆင္းရဲျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ တပ္မက္တြယ္တာမႈ အမွန္တရား ျဖစ္တယ္။
ဒီတရားသေဘာဟာ ဆင္းရဲျခင္းကို ဧကန္ ျဖစ္ေစတယ္လို႔ ဗုဒၶက ၫႊန္ျပပါတယ္။
ဘဝအသစ္၌ တဖန္ ျဖစ္ရန္ တပ္မက္တြယ္တာျခင္း၊ တဏွာေလာဘႏွင့္ ယွဥ္၍ ျဖစ္ေစ၊ ရာဂႏွင့္ ယွဥ္၍ ျဖစ္ေစ တပ္မက္ တြယ္တာျခင္းမ်ိဳးေတြဟာ သမုဒယသစၥာ ဆိုတဲ့ အမွန္တရားတစ္ခုပဲ ျဖစ္တယ္။

(၃) နိေရာဓသစၥာ
The Noble True of the Cessation of suffering.

ဒုကၡအေပါင္း၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာျဖစ္ေၾကာင္း သိအပ္ ျမင္အပ္တဲ့ အမွန္တရားကို ေခၚဆိုျခင္း ျဖစ္တယ္။
တဏွာေလာဘကို ပယ္ႏိုင္ဖို႔၊ စြန္႔ႏိုင္ဖို႔၊ ခြာႏိုင္ဖို႔၊ ျဖတ္ေတာက္ႏိုင္ဖို႔ သိျမင္ အားထုတ္အပ္တဲ့ အမွန္တရားလို႔ ဆိုလိုပါတယ္။

(၄) မဂၢသစၥာ
The Noble True of the Path leading to the Cessation of suffering.

သည္ မဂၢသစၥာ ဆိုတဲ့ အမွန္တရားကေတာ့ ဒုကၡ၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ နိဗၺာန္သို႔ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကို ဆိုလိုပါတယ္။
တနည္းေျပာရရင္ ၃၁ ဘံုက ထြက္ေျမာက္ရာ လမ္းပါပဲ။
သည္က်င့္စဥ္မွာ ပါရွိတဲ့ လမ္းရွစ္သြယ္ကေတာ့ -

Right view- ေကာင္းစြာ သိျမင္ျခင္း၊
Right thought- ေကာင္းစြာ ၾကံစည္ျခင္း၊
Right speech- ေကာင္းစြာ ေျပာဆိုျခင္း၊
Right action ေကာင္းစြာ ျပဳမူေနထုိင္ျခင္း၊
Right livelihood ေကာင္းစြာ အသက္ေမြးျခင္း၊
Right effort- ေကာင္းစြာ အားထုတ္ျခင္း၊
Right mindfulness- ေကာင္းစြာ ေအာက္ေမ့ျခင္း ႏွင့္
Right concentration- ေကာင္းစြာ တည္ၾကည္ျခင္းတို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
မဂၢင္ရွစ္ပါးလို႔လည္း ေခၚပါတယ္။

ေနာက္ဆံုး ေျပာခဲ့တဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးကို အစု သံုးစု ခြဲလို႔ ရပါတယ္။
ပညာ၊ သိကၡာနဲ႔ သမာဓိ ဆိုတဲ့ အစု သံုးစု ျဖစ္ပါတယ္။
ပထမအစုမွာ ပါတဲ့ လမ္းႏွစ္သြယ္ကေတာ့ ေကာင္းစြာ သိျမင္ျခင္း၊ ေကာင္းစြာ ၾကံစည္ျခင္းတို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒုတိယအစုမွာ ပါတာကေတာ့ ေကာင္းတာ ေျပာဆိုျခင္း၊ ေကာင္းစြာ ျပဳလုပ္ျခင္း၊ ေကာင္းစြာ အသက္ေမြးျခင္းဆိုတဲ့ က်င့္စဥ္ သံုးမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။
တတိယအစုမွာ ပါတာကေတာ့ ေကာင္းစြာ အားထုတ္ျခင္း၊ ေကာင္းစြာ ေအာက္ေမ့ျခင္း၊ ေကာင္းစြာ တည္ၾကည္ျခင္း ဆိုတဲ့ စူးစိုက္ျခင္း သံုးမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶက သည္ မဂၢင္ရွစ္ပါး က်င့္စဥ္ ရွစ္မ်ိဳးကို အလယ္အလတ္ က်င့္စဥ္လို႔ ၫႊန္ျပခဲ့တယ္။
အလယ္အလတ္ က်င့္စဥ္လို႔ ဆိုရတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ သည္လမ္းစဥ္ဟာ အစြန္းႏွစ္ဖက္ကုိ ေရာက္ေအာင္ မသြားဘဲ အစြန္းႏွစ္ဖက္ကို ပယ္ဖို႔ပါပဲ။
ဘယ္လို အစြန္းေတြပါလဲ။
အစြန္းတစ္ခုကေတာ့ ေလာကႀကီးရဲ႕ သာယာမႈေတြမွာ နစ္ျမဳပ္ၿပီး သံသရာက လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္းကို ေမ့ေလ်ာ့ေနျခင္း ဆိုတဲ့ အစြန္းတစ္ဖက္၊
တစ္ဖက္ အစြန္းတစ္ခုကေတာ့ မိမိကုိယ္မိမိ အလြန္အက်ဴး ညႇင္းပန္း ႏွိပ္စက္ၿပီး ေလာကႀကီးက စြန္႔ခြာႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနတဲ့ အစြန္း ျဖစ္တယ္။

သည္ႏွစ္ပါးမွာ ပထမအစြန္းဟာ ေလာကအာ႐ုံေတြကို အလြန္အက်ဴး ခင္တြယ္ေနတဲ့အတြက္ သည္ေလာကႀကီးက မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ဘူး။
ကာမခ်မ္းသာကိုသာ အဖန္တလဲလဲ ခံစားျခင္းျဖစ္လို႔ ဗုဒၶက ျငင္းပယ္ပါတယ္။
ဒုတိယအစြန္းကေတာ့ မိမိကုိယ္၏ ပင္ပန္းျခင္းကို အဖန္တလဲလဲ ျဖစ္ေစတတ္ၿပီး သည္ေလာကႀကီးက လြတ္ေျမာက္ေအာင္ မေဆာင္႐ြက္ႏိုင္တဲ့အတြက္ ဗုဒၶက ပယ္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶက အထက္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးကို အလယ္အလတ္က်င့္စဥ္လို႔ ၫႊန္ျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒုကၡကို ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေအာင္ ျပဳလုပ္တဲ့နည္းကို လက္ေတြ႕ဥပမာနဲ႔ ေျပာရရင္
အနာေရာဂါတစ္ခုကို ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ေရာဂါရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းကို ရွာၿပီး သည္ေရာဂါနဲ႔ ကိုက္ညီမယ့္ ေဆးဝါးကို အသံုးျပဳ ကုသရတဲ့ ဥပမာပါပဲ။
ဒုကၡဟာ ေရာဂါဆိုပါေတာ့။ ေရာဂါျဖစ္ရျခင္း အေၾကာင္းရင္းကို သိေအာင္ လုပ္ရသလို ဒုကၡ ျဖစ္ရာျဖစ္ေၾကာင္း၊ တပ္မက္တြယ္တာမႈေတြကို ေတြ႕ေအာင္ ရွာရပါတယ္။ သိေအာင္ ျမင္ေအာင္ လုပ္ရပါတယ္။
ေတြ႕ၿပီဆိုေတာ့ အနာေရာဂါတစ္ခုကို ေပ်ာက္ကင္းႏိုင္မယ့္ ေဆးကို ရွာေဖြရသလို ေဆးနဲ႔တူတဲ့ နည္းလမ္းကို ရွာရပါတယ္။
ေနာက္ဆံုး သည္ေဆးနဲ႔ ေပ်ာက္ေအာင္ ကု ရသလို ဒုကၡမွ လံုးလံုးလ်ားလ်ား လြတ္ေျမာက္ေအာင္ သြားႏိုင္တဲ့ အက်င့္ကို လက္ေတြ႕ က်င့္ရပါတယ္။
သည္အက်င့္ကို အထက္က ေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း အလယ္အလတ္ အက်င့္လို႔ ေခၚၿပီး လမ္းရွစ္ပါး ပါဝင္ေၾကာင္း ၫႊန္ျပခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီမွ်ဆိုရင္ ဗုဒၶဟာ သတၱဝါမ်ားအေပၚ အဘယ္မွ်ေလာက္ က႐ုဏာ ႀကီးမားေတာ္မူတယ္ဆိုတာ ဓမၼမိတ္ေဆြတို႔ စဥ္းစားလို႔ ရေလာက္ၿပီ ထင္ပါတယ္။
သည္ဘဝကေနၿပီး အဖန္တလဲလဲ ဆင္းရဲက်င္လည္ေနရမယ့္ သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္ရာ လမ္းကို ဗုဒၶက ၫႊန္ျပေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။’

ဤသည္႔ ဒုကၡ၊ သမုဒယ၊ နိေရာဓ၊ မဂၢ ဟူေသာ ဓမၼအႏွစ္ေလးခုတုိ႔သည္
သမၼာသမၺဳဒၶရွင္ေတာ္မွ လြဲလွ်င္
မည္သည္႔တန္ခုိးရွင္တုိ႔မွ မည္သည္႔ပညာရွိတုိ႔မွ မေဟာျပႏုိင္၊ မတည္ထြင္ႏုိင္၊
မသိရွိႏုိင္၊ ဖ်က္ဆီး မျပစ္ႏုိင္၊ ေျပာင္းျပန္မလွန္ႏုိင္ေအာင္ ပကတိ တည္တည္ခန္႔ခန္႔
အစဥ္အျမဲသာ ေျပာင္းလဲမရွိ မွန္၍ မွန္၍ေနေသာေၾကာင္႔ သစၥာတရားတုိ႔ျဖစ္ၾကပါတယ္။
ဤသစၥာတရားတုိ႔၌
သိျခင္း၊
ပယ္ျခင္း၊
ဆုိဒ္ေရာက္ျခင္း၊
က်င္႔သုံျခင္း ဟူသည္႔ ကိစၥ (၄)ရပ္တုိ႔ကုိ အရိယာတုိ႔သာ ျပဳလုပ္ႏုိင္စြမ္းရွိေသာေၾကာင္႔
(သုိ႔မဟုတ္) ဤကိစၥ (၄)ရပ္တုိ႔ကုိ တကယ္ေဆာင္ရြက္ႏုိင္လွ်င္ အရိယာစစ္စစ္ ဧကန္ပင္
ျဖစ္ေလေတာ႔သည္ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင္႔ အရိယာသစၥာ လုိ႔ေခၚပါတယ္။

တရားခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္ အေပါင္းတုိ႔
ဤအရိယသစၥာေလးပါးတုိ႔၌ အရွိအတုိင္း၊ အမွန္အတုိင္း၊ သန္႔ရွင္းၾကည္လင္ေသာ
ဥာဏဒႆန ကုိ မရေသးသမွ်ကာလပတ္လုံး သိဒၶတၳေဂါတမသည္
လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါေလာက အတြင္း၌ သမၼာသမၺဳဒၶ ဟု ၀န္မခံခဲ႔ေသးပါ။
ဗုဒၶမပြင္႔မီ ႏွစ္တစ္ေထာင္ခန္႔ကာလက ဗုဒၶေကာလာဟလ ၏ ေနာက္မွာေရာလုိက္၍
ဗုဒၶအမည္ခံၾကတဲ႔ ဂုိဏ္းဆရာၾကိးမ်ားသည္ အရိယသစၥာတုိ႔ကုိ
သိလည္းမသိ၊ အရိယမဂ္ လမ္းစဥ္ကုိ က်င္႔လည္း မက်င္႔ၾကပါပဲ
ဘုရားအမည္ကုိ ေၾကညာခံယူၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

သိဒၶတၳေဂါတမသည္ အရိယမဂ္ လမ္းစဥ္ကုိ တကယ္ခ်မွတ္ တကယ္ က်င္႔ခဲ႔သည္႔ အတြက္
သမၼာသမၺဳဒၶ စင္စစ္ ဧကန္ျဖစ္ျပီဟု သတၱ၀ါေလာက၌ ရဲရဲတင္းတင္း ေျခေသၤ႔မင္းကဲ႔သုိ႔
ေၾကညာ ၀န္ခံခဲ႔ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
သိဒၶတၳေဂါတမသည္ အရိယသစၥာတုိ႔ကုိ သိေၾကာင္း၊ ဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း
၀န္ခံရုံသာမက “ငါရရွိတဲ႔ ဥာဏဒႆန ႏွင္႔ ေစေတာ၀ိမုတၱိ= ဥာဏ္အျမင္ႏွင္႔ စိတ္၏ လြတ္ေျမာက္ျခင္းတုိ႔ဟာ ျပန္လည္၍ ေလ်ာ႔ပါးျခင္း၊ ေမွးမွိန္ျခင္း၊
ပ်က္စီးျခင္းမရွိ ပကတိခုိင္ျမဲေသာ ဥာဏ္အျမင္ အျပီးအတုိင္ လြတ္ေျမာက္ျခင္းတုိ႔
ျဖစ္ၾကကုန္၏” ဟူ၍ ျမတ္ဗုဒၶက မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။

ဤသုိ႔လွ်င္ မဟာသကၠရာစ္ ၁၀၃ ခုႏွစ္ ၀ါဆုိလျပည္႔ေန႔ ညေနခင္း ကာလ
ကာသိတုိင္း ဗာရာဏသီျမဳိ႔အနီး ဣသိပတနေခၚ မိဂဒါ၀ုန္ သားေပါင္းစုံတဲ႔ ေတာရဂုံမွာ
ေရွာင္ရွားရန္ အစြန္းႏွစ္ပါး
လုိက္နာရန္ အလယ္လမ္းႏွင္႔
ထုိးထြင္းသိျမင္ရာ သစၥာ(၄) ပါးတုိ႔
ပါ၀င္တဲ႔ ဓမၼစက္ကုိ ေဟာျမြက္ေတာ္မူျပီး ဘုရားအျဖစ္ကုိ ေၾကညာေတာ္မူတဲ႔အခါ
ေကာ႑ည
၀ပၸ
ဘဒၵိယ
မဟာနာမ
အႆဇိ တပည္႔ (၅) တုိ႔ အလြန္လွ်င္ ႏွစ္သက္၀မ္းသာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။
ျခြင္းခ်က္မရွိလည္း လက္ခံၾကပါတယ္။
ထုိတပည္႔ (၅)ေယာက္တုိ႔တြင္ အရွင္ေကာ႑ည တစ္ပါး
အရိယသစၥာေလးပါးကုိ ထုိးထြင္႔သိျမင္ခဲ႔ပါတယ္။
အရိယာျဖစ္ျပီးေသာ ထုိေန႔မွာပင္ အရွင္ေကာ႑ည ရဟန္းျပဳခဲ႔ပါတယ္။
ဓမၼရတနာသည္ ဗုဒၶရတနာႏွင္႔ တျပဳိင္နက္တည္းပင္ ေပၚေပါက္ခဲ႔တာျဖစ္ပါတယ္။
ဓမၼစၾကာေဟာေသာေန႔မွာ သံဃာရတနာ အစဥိးစြာ ေပၚေပါက္လာသည္ျဖစ္ျခင္းေၾကာင္႔
၀ါဆုိလျပည္႔ ဓမၼစၾကာေန႔ ၀ါဆုိလျပည္႔ သံဃာရတနာေန႔လုိ႔ ဆုိရမွာျဖစ္ပါတယ္။